Lola yanglig‘ g‘ariqi xun bo‘ldim.”
Ohkim sarvi nozparvardin,
Bo‘ldi ustuni xonai dardin.
Qahr ila choh qa’riga otdilar,
Oqibat banda debon sotdilar.
Koshki men ham o‘lsam, ey onajon,
Senga hamxona bo‘lsam, ey onajon.
Roviylar deydiki, ul vaqt bul mozor,
Zori qildi go‘yokim oshiqi zor.
Dedi: “Yig‘lama, ey ko‘zim nuri,
O‘tda yoqma bu xoki mansurni.
Mendan senga bashoratlar,
Hali qo‘ngay boshingga davlatlar.
Ki podshoh bo‘larsan Misr shahriga,
Egilibon kelgaylar eshigingga.
Yana bo‘lar xoki poying ularga toj,
Kelgaylar huzuringga bo‘lib muhtoj.
Dargohingga arzi hol aylagaylar,
Sadoqatin bayon aylagaylar.”
Bu xitobni chun Yusuf ayladi go‘sh,
Bo‘ldi dardu firoq ila behush.
Yotib anda bu hol ila qoldi,
Karvoni ancha-muncha yo‘l oldi.
| 