847
Методлар ва материаллар.
Г.Подшиваленко ва Н.Киселева таҳрири
остида тайёрланган ўқув қўлланмада “Инвестициялаш тўғрисидаги қарорларни
қабул қилишда энг кенг тарқалган мезонлардан бири бу – макродаражадаги
инвестицион
муҳит
ва
инвестициялаш
объектининг
инвестициявий
жозибадорлигини баҳолаш ҳисобланади”
23
деб таъкидланади.
Бундан ташқари, Ўзбекистонлик ва бошқа кўплаб хорижий олимларнинг
“инвестиция муҳити” ва “инвестициявий жозибадорлик” тўғрисидаги илмий
изланишларини
ўрганар
эканмиз,
уларнинг
илмий
ишларда
ушбу
категорияларнинг ягона таърифи йўқлигига дуч келамиз. Айрим адабиётларда
баъзи муаллифлар ушбу икки атамани синоним сўзлар сифатида ишлатадилар.
Ушбу масала бўйича замонавий қарашларнинг таҳлили “инвестиция
муҳити”нинг жуда мураккаб ва кўп қиррали тушунча эканлигини кўрсатади.
Бундан ташқари, “инвестиция муҳити”га нисбатан турли сифат
тавсифларини қўллаш ҳолати ҳам кузатилади. Шу жумладан, Б.А.Охунов
мақбул инвестиция муҳити тушунчасига қуйидагича таъриф берган: “Мақбул
инвестиция муҳити – инвестиция фаолиятини амалга ошириш учун давлат
томонидан мамлакат ва инвесторлар хавф-хатарлари ҳамда манфаатларини
ҳисобга олган ҳолда шакллантирилган сиёсий, ижтимоий-иқтисодий ва
ташкилий-ҳуқуқий шарт-шароитлар тизимидир”
24
.
