|
Microsoft Word alkimyogar ziyouz com doc
Pdf ko'rish
|
| bet | 46/67 | | Sana | 28.11.2023 | | Hajmi | 308,52 Kb. | | #106877 |
Bog'liq Alkimyogar (Paulo KOELO) @worldof bookswww.ziyouz.com kutubxonasi
46
Ayni daqiqada, uning nazarida, suvori Mavrlar G‘olibi, tuyoqlari bilan g‘ayridinlarni
toptayotgan oq otning belidagi avliyo Yoqubning tasviriga aynan o‘xshab ketdi. Hammasi
sirtdan aynan o‘xshash, faqat bu yerdagi suvori boshqa.
— Men, — takror aytdi u va qilichning zarbini kutib boshini egdi. — Ko‘p kishilarning joni
omon qolardi, biroq siz Olam Qalbiga uyg‘un keladigan qarorni qabul qilmadingiz.
Qilich dami bo‘zbolaning manglayiga tekkuncha, sekin tushib keldi. Bir tomchi qon
chiqdi.
Suvori qilt etmay turardi. Santyago ham damini ichiga yutdi. U hatto qochib qutulishga
urinmadi. Vujudining tub-tubida g‘alati umid uchqunladi: u O‘z Taqdiri yo‘lida halok
bo‘ladi. Fotima uchun halok bo‘ladi. Demak, belgilar aldamagan. Mana, Dushman
manglayida turibdi, shu bois ajal unga dahshat sololmaydi, zotan, Olam Qalbi mavjud va
bir nafasdan so‘ng u Olam Qalbining bir qismiga aylanadi. Ertaga uning qismati
Dushmanning boshiga ham tushadi.
Suvori hanuz qilichini sermashga shoshilmas edi.
— Nega bunday qilding?
— Men qirg‘iylar parvozi daraklagan xabarni eshitdim va buning ma’nisini tushundim,
xolos. Ular vohani qutqarmoqni istashdi. Vohaning himoyachilari sizlarni qirib tashlaydi,
ular ko‘pchilik.
Qilichning dami hanuz uning manglayiga tegib turardi.
— Kimsan o‘zing, Ollohning ishiga aralashadigan?
— Olloh faqat qo‘shinnimas, qushlarni ham yaratgan. Ularning tilidan meni Olloh voqif
qildi. Dunyodagi jamiki koru a’mollar bitta qo‘lda bitilgan, — javob qildi bo‘zbola
Tuyakashning so‘zlarini eslab.
Nihoyat suvori qilichini chetga oldi. Santyago nafasini rostladi.
— Bashorat qilishda ehtiyot bo‘l, — dedi suvori. — Hech kim peshonasiga yozilganidan
qochib qutulmaydi.
— Men faqat qo‘shinni ko‘rdim, — dedi bo‘zbola. — Jang oqibati menga ayon bo‘lgani
yo‘q.
Bunday javob suvoriga ma’qul keldi, biroq u qilichini qiniga joylashga oshiqmadi.
— Xo‘sh, bu yerda muhojir nima qilib yuribdi?
— Men o‘z Yo‘limni izlayapman. Biroq sen buni tushunmaysan.
Suvori qilichini qiniga joyladi. Uning kiftidagi qirg‘iy chiyillab tovush berdi. Santyagoni
chulg‘agan tang holat bir qadar bo‘shashdi.
— Men sening chindan jo‘mard ekaningni bilmoqchi edim. Umum Tilini qidirayotganlar
uchun bundan muhim narsaning o‘zi bo‘lmaydi.
Bo‘zbola hayron qoldi. Suvori kamdan-kam odamlarning aqli yetadigan narsalar haqida
mulohaza yuritardi.
— Bundan tashqari, hatto uzoq yo‘lning tanobini tortgan esang-da, bir nafasga ham
bo‘shashmaslik kerak, — davom etdi suvori. — Sahroni sevish ham mumkin, ammo
unga to‘la-to‘kis ixtiyoringni topshirib bo‘lmaydi. Zotan, sahro — odam uchun sinov: bir
nafas xayolingni bo‘lsang, bas, halokatga uchraysan.
Uning gaplari Santyagoga keksa Malkisidqni eslatdi.
— Jangchilar bu yerga kelishgan chog‘da, agar boshing omon bo‘lib tursa, meni izla, —
dedi suvori.
Boya qilich dastasini tutib turgan suvori qo‘lida qamchi ko‘rindi. Ot tag‘in tuyoqlaridan
to‘zon ko‘tarib, yeldi.
— Sen qaerda yashaysan, — uning ortidan qichqirdi Santyago.
Suvori yelib borayotgan ot ustida qamchi bilan janubga ishora qildi.
Bo‘zbola Alkimyogarni uchratgan edi.
Alkimyogar (qissa). Paolo Koelo
|
| |
