|
Microsoft Word alkimyogar ziyouz com doc
Pdf ko'rish
|
| bet | 47/67 | | Sana | 28.11.2023 | | Hajmi | 308,52 Kb. | | #106877 |
Bog'liq Alkimyogar (Paulo KOELO) @worldof bookswww.ziyouz.com kutubxonasi
47
Ertasi kuni tongda El-Fayum vohasi xurmozorlarida qurollangan ikki ming kishi saf
tortdi. Ufqdan besh yuztacha jangchining qorasi ko‘ringan pallada quyosh hali uncha
ko‘tarilmagan edi. Otliqlar vohaga shimol tarafdan kirib kelishdi, ular o‘zlarini go‘yo
tinchlik istab kelishayotganday qilib ko‘rsatishar, qurollarini oq yaktaklari tagiga bekitib
olishgandi. Qabila boshliqlarining kattakon chodiriga yetib kelishgan paytda ularning
qo‘llarida qurollar va qayrilma qilichlar paydo bo‘ldi. Biroq chodir bo‘m-bo‘sh edi.
Voha ahli sahro suvorilarini qurshab olishdi, yarim soatdan so‘ng qumda to‘rt yuz
to‘qson otliqning jasadi qoldi. Bolalarni xurmozorga eltishdi, ular chodirlarda erlarining
duo-yu jonini qilib o‘tirishgan ayollar qatori hech nimani ko‘rishmadi. Halok
bo‘lganlarning chalqayib yotgan jasadlarini aytmaganda, vohada har doimgi holat hukm
surardi.
El-Fayumga bostirib kirgan otliqlardan yolg‘iz ularning sardori omon qoldi. Uni qabilalar
boshliqlari oldiga keltirishdi va boshliqlar undan ne bois Urf-odatni buzishga botinding,
deya so‘rashdi. U bir necha kunga cho‘zilgan janglarda ochlik va suvsizlikdan
jangchilarning madori qurigani, vohani egallashsa, o‘zlariga kelib, keyin yana urushni
boshlamoqchi bo‘lishganini aytdi.
Jangchilarga qanchalik achinmaylik, biroq Urf-odatni buzishga hech kimning haqqi yo‘q,
dedi qabila oqsoqoli. Sahroda faqat shamolning ta’siridan qum barxanlarining shakli
o‘zgaradi, qolgan barchasi aslicha qoladi.
Harbiy sardorni sharmandali o‘limga hukm etishdi: o‘qni ham, qilich zarbini ham unga
ravo ko‘rishmadi, qurigan xurmo daraxtiga osishdi va sahrodan esgan shamol uning
jasadini ancha vaqt tebratib turdi.
Qabila oqsoqoli muhojirni chaqirib, unga ellikta tilla tanga taqdim etdi. Keyin u yana
Yusufning tarixidan so‘zlab berdi va bo‘zboladan o‘ziga Bosh Maslahatchi bo‘lishini
so‘radi.
Kun botib, osmonda yulduzlar endi xira yorisha boshlaganda (chunki oy to‘lishgan palla
edi) Santyago janubga qarab yurdi. U yoqda faqat bitta chodir bor edi, yo‘lida duch
kelganlar bu joy jinlarning qarorgohi ekanini aytdi. Biroq u chodirning oldiga o‘tirib olib,
kuta boshladi.
Alkimyogar ha deganda qorasini ko‘rsatmadi — oy esa allaqachon tepaga ko‘tarilib
ketgandi. Nihoyat Alkimyogar ko‘rindi, uning yelkasida bir juft o‘lgan qirg‘iy osilib
turardi.
— Men shu yerdaman, — dedi Santyago.
— Bekor kelibsan. Nahot Taqdiring seni mening oldimga yo‘llagan bo‘lsa?
— Urush bo‘layapti. Men sahrodan o‘tolmayman.
Alkimyogar shoshildi, imo bilan Santyagoni ichkariga taklif etdi. Qabila boshliqlarining
shinam bezalgan ertaknamo chodirini aytmaganda, Alkimyogarning makoni voha
ahlining chodirlaridan farq qilmasdi. Santyago ichkariga ko‘z yugurtirib metall eritadigan
qozon va ko‘rani, alkimyoviy shisha idishlarni qidirdi, biroq chodirda bir necha to‘zigan
kitobdan boshqa narsa ko‘zga chalinmadi. Yerga sirli naqshlar solib to‘qilgan gilam
tashlangan edi.
— O‘tir, men hozir choy damlayman, — dedi Alkimyogar. — Qirg‘iylarni pishirib
ovqatlanamiz.
Bo‘zbola bular o‘sha — u yaqindan uchib yurganini ko‘rgan qushlar bo‘lsa kerak, deb
o‘yladi, biroq bu haqda gapirmadi. Alkimyogar o‘choqni yoqdi va hayal o‘tmay chodirga
parranda go‘shtining xushbo‘y hidi taraldi. Bu tamaki hididan ko‘ra yoqimliroq edi.
— Qanday meni istab kelding?
— Hammasiga belgilar sabab, shamol menga sening kelishingni va senga mening
Alkimyogar (qissa). Paolo Koelo
|
| |
