Takrorlash uchun savollar

112 
o’zlikni saqlashda O’zbekiston Respublikasi Prezidenti I.A. Karimovning g’oyasi 
naqadar ahamiyatli ekanligini chuqurroq anglab olish uchun. 
Dastlab bu g’oya O’zbekiston Respublikasi Prezidenti I.A. Karimov tomonidan 
1999 yilda Oliy Majlisning XIV-sessiyasida qo’yilgan edi. Mazkur muhim masala 
davlatimiz rahbari tomonidan keyingi yillarda rivojlantirib kelindi. Kuchli fuqarolik 
jamiyatini shakllantirish mamlakatimiz rivojlanishining 2000 yildan keyingi bosqichida 
asosiy maqsadiga aylandi, bundan oldin esa kuchli davlatni o’rnatish zarur edi. 
O’zbekiston Respublikasi Prezidenti I.A. Karimovning O’zbekiston Respublikasi 
Oliy Majlisi Qonunchilik palatasi va Senatining qo’shma majlisidagi e’lon qilingan 
"Mamlakatimizda demokratik islohotlarni yanada chuqurlashtirish va fuqarolik 
jamiyatini rivojlantirish kontseptsiyasi” deb nomlangan ma’ruzasining beshinchi qismi 
"Fuqarolik jamiyati institutlarini shakllantirish va rivojlantirish” deb nomlangan bo’lib, 
unda shunday deyilgan: "O’zbekistonimiz bosib o’tgan keyingi o’n yillik davr 
aholimizning keng qatlamlari qo’llab-quvvatlaydigan turli xil fuqarolik jamiyati 
institutlari, nodavlat notijorat tashkilotlarning jadal shakllanishi va rivojlanishi davri 
bo’ldi... O’tgan davr mobaynida mamlakatimizni demokratik yangilash jarayonida 
fuqarolik institutlarining roli va ahamiyatini kuchaytirishga, fuqarolarning eng muhim 
sotsial-iqtisodiy muammolarini hal etishga qaratilgan 200 dan ortiq qonun hujjatlari 
qabul qilingani ham bu soha rivojiga bo’lgan katta e’tiborni ko’rsatadi”
1
. Bu so’zlar – 
O’zbekiston Respublikasi o’z kundagi hayotida bosqichma-bosqich demokratiyani joriy 
qilib, kuchli davlatdan kuchli fuqarolik jamiyatiga o’tayotganini dalolatidir. 
Ushbu jarayonni izchil ravishda olib borilayotganini bir qator aniq dalillar bilan 
isbotlanadi. 1991-2000 yillarda O’zbekistonda demokratiyaning muhim omili bo’lmish 
ko’ppartiyaviylik tizimi shakllantirildi. 1996 yilning 26 dekabrida jamiyat 
rivojlanishining muhim ko’rsatkichi deb hisoblanayotgan “Siyosiy partiyalar haqida”gi 
Qonun kuchga kirdi. 2004 yilda ikki palatali parlament joriylandi. 2007 yil 11 aprelda 
O’zbekiston Respublikasi Prezidenti tashabbusi bilan O’zbekiston Respublikasining 
“Davlat boshqaruvini yangilash va yanada demokratlashtirish hamda mamlakatni 
modernizatsiya qilishda siyosiy partiyalarning rolini kuchaytirish to’g’risida”gi 
Konstitutsiyaviy Qonun qabul qilindi.
Fuqarolik jamiyatining muhim omili hisoblanmish ommaviy axborot vositalari 
sohasida ham chuqur o’zgarishlar ro’y berdi, bu haqda yuqoridagi boblarda so’z 
yuritilgan edi. Hatto, O’zbekiston Respublikasining 2007 yil 15 yanvardagi O’RQ-78 
son bilan tasdiqlangan “Ommaviy axborot vositalari to’g’risida (yangi tahriri)” 
Qonunining 8-moddasida ommaviy axborot vositalari faoliyatida ilgari man etilgan 
xorijiy investitsiyalarga yo’l ochib berilgan, agar chet el investitsiyalar ulushi o’ttiz 
foizgacha bo’lsa.
Mamlakatimizda nodavlat ommaviy axborot vositalari sektori tez sur’atlarda 
rivojlanmoqda. Buni 2012 yilining o’rtalarida tele- va radiokanallarning 66 foizini, 
bosma nashrlarning 50 foizdan ko’pini nodavlat ommaviy axborot vositalari tashkil 
etganidan ham bilsa bo’ladi.
O’zbekistonda fuqarolik jamiyati shakllanishi nodavlat notijorat tashkilotlarnining 
faol ishtiroqida amalga oshirilmoqda. Agar 2001 yilda mamlakatda 2300ta NNT 
faoliyat yuritgan bo’lsa, bugungi kunda ularning soni 5200dan oshdi. NNTlar 
iqtisodiyotni va sud-huquqiy tizimini liberallashtirish, OAVni demokratlashtirish, 
1
“Халқ сўзи”. 2010. 13 ноябрь. 

113 
xorijiy siyosiy partiyalarning tajribasini o’rganish, ayollar va yoshlar huquqlarini 
himoya qilish singari vazifalarni hal etishda qatnashmoqdalar. 
Shu bilan bir qatorda fuqarolik jamiyatini rivojlantirish ustuvor yo’nalishlar deb 
topilgan “Kamolot” yoshlar harakatini, fuqarolar o’z-o’zini boshqarish organlarini, 
kasbiy va kasaba uyushmalarini qo’llab-quvvatlash yuli bilan ham amalga 
oshirilmoqda.
Oldingi 
boblarning 
materiallari 
ko’rsatganidek, bugun globallashtirish 
tashabbuskorlari ishlab chiqayotgan ommaviy axborot butun er yuzini qoplab olgan. 
Aytib o’tish lozimki, dunyoning ko’p bora tilga olingan etakchi telekanallari vositasida 
tarqatilayotgan dasturlarda nafaqat yaxshilik tashuvchi axborot, balki soxta ma’lumotlar 
ham yanada jadalroq sur’atlarda globallashib borayapti. Madaniy o’ziga xosliklar, ya’ni 
jahon hamjamiyatining eng ulug’ muvaffaqiyati sanalmish xalqlarning ko’p asrlar 
davomida to’plab kelgan ma’naviy boyliklari nuqtai nazaridan qaraganda, axborot 
globallashuvining afzalliklaridan ko’ra kamchiliklari ko’proq bo’lsa bordirki, oz emas. 
Ushbu masalada xalqaro tajribaga murojaat etaylik.
Elvin va Xeydi Tofflerlar bu haqda shunday yozishadi: “Yana bir sabab AQSh 
Xalqaro taraqqiyot Agentligining sobiq direktorii Xarriet Bebbitning “Biz 
yaxshiliklarimizdan ko’ra nuqsonlarimizni ko’proq globallashtiramiz” degan e’tirofida 
yashirinigan”
1
. O’z-o’zidan ayonki, axborot ta’siri siyosiy va iqtisodiy ta’sirga 
qaraganda kamroq ko’zga tashlanadi, lekin mazmunan olib qaraganda, jiddiyligi 
ularnikidan oshib tushsa tushadiki, hech qolishmaydi. 
N.G.Kozin hisoblashicha, rivojlangan davlatlar tomonidan aniq maqsadga 
yo’naltirilgan axborot yordamida uyushtirilayotgan “globallashtirish boshqacharoq 
ko’rinishda namoyon bo’lmoqda – tarixiy taraqqiyot ketidan etib olish mantiqini 
tanlagan aksariyat mamlakatlarga muqarrar ravishda milliy iqtisodiyotlarni, tubjoy 
millatlar hayotining madaniy an’analari va asosiy ma’naviy xususiyatlarini yoppasiga 
yo’q qilish bilan yakunlanadigan denatsionalizatsiya, deetatizatsiya, reprivatizatsiya, 
madaniy va ma’naviy jihatdan o’zgarishlar (mutatsiyalar) talablarini zo’rlab 
tiqishtirmoqdalar. Hozirgi globallashtirishning tarixiy traektoriyasi va uning tajovuzkor 
tarkibiy qismlari etarli darajada ravshan: ular dunyo hokimiyatining tili, tuzilmalari va 
dinamikasini shakllantiradi. Biroq inson ongining tuzilmalari ustidan hukmronlik 
qilmasdan, uning madaniy va ma’naviy kodlarini o’zgartirmasdan turib bunga erishib 
bo’lmaydi. Amerikanizm qadriyatlari, amerikacha turmush tarzi va ular asosida yotgan 
liberal siyosiy-iqtisodiy paradigma bosqini ham shundan kelib chiqadi”
1
. 
Modomiki ommaviy axborot katta kuch sanalar ekan (uning aynan shundayligiga 
ko’plab marotaba ishonch hosil qilganmiz), xalqaro munosabatlarda axborot 
texnologiyalaridan to’g’ri foydalanish birinchi darajali ahamiyat kasb etadi. 
AQShda ko’pgina mutaxassislar kosmopolitizmga ijobiy munosabatda bo’lganlari, 
ustiga-ustak uni insoniyatning kelajagi deb bilganlari holda, milliy-madaniy 
qadriyatlarni, o’ziga xosliklarni himoya qiladigan tadqiqotchilar ham yo’q emas. Ular 
bozor kosmopolitizmining ma’naviy oqibatlarini sezganlaridan uni ko’klarga ko’tarib 
maqtashga moyil emaslar. Shu jihatdan Elvin Toffler iqtisodiy va ijtimoiy mezonlar 
nisbati haqida ochiqchasiga gapirgan: “Zamonaviy davlatlarning barchasi iqtisodiy 
yutuqlarni baholash uchun puxta ishlab chiqilgan mexanizmni qo’llab-quvvatlaydilar. 
1
Тоффлер Э., Тоффлер Х. Революционное богатство. Ингл. тилдан М.Султонова, Н Циркун таржимаси. – М.: 
АСТ Москва: Профиздат, 2008. – Б. 124. 
1
Козин Н.Г. Вызов или ответ ислама // “Свободная мысль”. 2007. № 1. – Б. 24. 

114 
Biz amalda har kuni ishlab chiqarish unumdorligi, narx-navo, kapital sarmoyalar va h.k. 
omillar sohasida yuz berayotgan barcha o’zgarishlarning yo’nalishlarini bilib turamiz.
“Iqtisodiy indikatorlar” majmui vositasida iqtisodiyotning sog’lomligini, uning 
o’zgarish sur’atini va o’zgarishlarning barchaga daxldor yo’nalishlarini aniqlaymiz. Bu 
mezonlarsiz bizning iqtisodiyot ustidan nazoratimiz ancha samarasiz bo’lar edi. 
Biroq biz jamiyatimiz sog’lommi yoki sog’lom emasligidan xabar beruvchi shunga 
o’xshagan mezonlarga ham, taqqoslanadigan “ijtimoiy indikatorlar”ga ham ega 
emasmiz. Bizda “turmush sifati” mezonlari yo’q. Bizda odamlar bir-birlariga tobora 
ko’proq begona bo’lib bormayotganmikanlar, ta’lim samarasi oshayotirmi, tasviriy 
san’at, musiqa va adabiyot gullab-yashnapyatimi, xushmuomalik, saxovatpeshalik va 
yaxshilik rivoj topayaptimi – ana shulardan guvohlik berib turuvchi muntazam 
ko’rsatkich yo’q”
1
. Mashhur olimning bunday sarosimaga tushib qolganligini tushunsa 
bo’ladi. Gap shundaki, axborot davrida ijtimoiy nidikatorlar har xil – 
milliy-kosmopolitik (AQShdagi singari) va aniq-milliy (O’zbekistondagi kabi) bo’ladi. 
Xuddi shuningdek, turmush sifati ham moddiy va ma’naviy qismlarga bo’linadi (bu 
o’rinda E. Toffler ma’naviy jihatni nazarda tutgan). Ijtimoiy indikatorlar masalasida 
shuni qo’shimcha qilish lozimki, G’arbiy Evropa va ayniqsa, AQShda bozor 
munosabatlari shu darajada chuqurlashib ketdiki, ular endi dastlabki samarali 
milliy-ma’naviy ijtimoiy indikatorlarga qaytishga imkon bermayapti. Albatta, AQSh 
davlati faqat o’z mamlakatidagina emas, balki butun dunyoda aholining nochor 
qatlamlariga moddiy yordam ko’rsatib turadi. Lekin murosasiz bozor raqobati natijasida 
mamlakat ancha ahamiyatli ijtimoiy indikatorlarni boy berib qo’yayotganligi ham 
yaqqol ko’zga tashlanmoqda. 
Bu to’g’rida siyosatshunos Zbignev Bjezinskiy o’zining butun dunyoga mashhur 
bo’lib ketgan “Buyuk shaxmat taxtasi“ asarida shunday deb yozadi: “Mamlakatda 
ustun bo’lgan madaniyat ko’proq ommaviy ko’ngilocharliklarga moyil bo’lib, ularda 
gedonistik mayllar va ijtimoiy muammolardan qochish mavzulari hukmronlik qiladi. 
Buning yakuniy samarasi AQShning dunyodagi uzluksiz va ba’zida qimmatga 
tushadigan etakchilik mavqeini qo’llab-quvvatlashga qaratilgan zarur siyosiy 
konsensusni vujudga keltirish vazifasini tobora og’irlashtirmoqda... Ustiga-ustak 
AQShga ham, G’arbiy Evropa mamlakatlariga ham ijtimoiy gedonizmning madaniy 
oqibatlarini va jamiyatda diniy his-tuyg’ularga asoslangan qadriyatlarning markaziy roli 
keskin tushib ketganligini uddalash qiyin bo’lib chiqdi... Natijada yuzaga kelgan 
madaniyat bo’hroni giyohvandlikning yoyilishi bilan, ayniqsa, AQShda uning irqiy
muammolarga bog’liqligi bilan murakkablashib ketdi. Va nihoyat, iqtisodiy yuksalish 
sur’atlari endi tobora o’sib borayotgan va iste’molni birinchi o’ringa qo’yadigan 
madaniyat 
tomonidan 
rag’batlantirib 
turiluvchi 
moddiy 
ehtiyojlarni 
qanoatlantirolmaydigan bo’lib koldi. G’arb jamiyatining eng ongli doiralarida tarixiy 
bezovtalik va, ehtimolki, hatto tushkunlik tuyg’usi sezilib qolayapti, degan fikr 
bildirilsa, mubolag’a bo’lmaydi”
1
.
Ushbu fikrga hech qursa ikkita sharhni qo’shib qo’yish zarur. Birinchidan, AQSh 
XX asrning aksariyat qismi davomida jahondagi yalpi mahsulotning 30 foiziga ichki 
mahsulot sifatida ega bo’lib keldi. Hatto tasavvurga sig’dirish qiyin bo’lgan darajadagi 
ana shunday katta milliy daromad ham mamlakat aholisining o’sib borayotgan moddiy 
1
Тоффлер Э. Шок будущего. – М.: “АСТ”, 2003. – 495-496-б. 
1
Бжезинский Зб. Великая шахматная доска. Господство Америки и его геостратегические императивы. – М.: 
“Международные отношения”, 1998. – Б. 250-251. 

115 
ehtiyojlarini qondirishga ojizlik qilib qolar ekan. Ikkinchidan, fikrimizcha, 
iste’molchilik psixologiyasi va madaniyat bo’hroni bozor raqobati shafqatsizligining 
natijasi o’laroq yuzaga chiqdiki, bunday sharoitda hamma narsadan bezor bo’lgan inson 
yuksak ma’naviyatdan yiroq bo’lgan eng jo’n narsalardan orom izlab qolarkan. 
Jamiyatdagi tushkunlik esa har narsaga qodir bozor va uni himoya qiluvchi qonunlar 
oldidagi ojizlik oqibatidir. 
Agar G’arb davlatlari o’zlaricha yashab, ma’naviy jihatdan qabul qilib 
bo’lmaydigan mayllarini boshqa mamlakatlarda yoyishga hadeb urinavermaganlarida, 
muammo ham kelib chiqmasdi. Lekin masala shundaki, ular o’z qadriyatlarini va o’z 
ma’naviyatini o’zga dunyoga radio va televidenie (masalan, Si-en-en va Bi-bi-si 
teleko’rsatuvlari), axborot agentliklarining xabarlari, yangiliklari va teleseriallar 
yordamida tinimsiz yoyib kelmoqdalar. Bu boshqa mamlakatlar ichki hayotiga axborot 
vositasida aralashuvdan o’zga narsa emas. Bunday qo’pol muomala hali mutaxassislar 
tomonidan etarlicha tasniflanganicha yo’q, ya’ni xalqaro munosabatlarda va hujjatlarda 
zarur diplomatik va huquqiy ishlanmalarni yuzaga chiqarmadi, bundan esa rivojlangan 
davlatlar faol ravishda foydalanmoqdalar. U.Saidov shunda yozadi: “Bu o’rinda shuni 
e’tiborga olish lozimki, hozirgi sharoitda milliy madaniyatlar emas, balki G’arb 
(Amerika) va dunyo xalqlari tamadduni madaniy muloqotning asosiy omili sifatida 
maydonga chiqmoqda. Shu jihatdan qaraganda, amerikalik faylasuf Frederik 
Jeymisonning bugungi kunda gap globallashuv haqida emas, dunyoni amerikalashtirish 
va shu asosda “madaniy bir xillashtirish (unifikatsiyalash)” haqida borayotgani 
to’g’risidagi fikri muayyan asosga ega”
2
.
Rossiyalik mutaxassislar ham shunga o’xshash fikr bildirishmoqda. V.Margelov va 
V.Krivojixa shunday yozishadi: “...Globallashuv darajasi shungacha borib etdiki, u
ayrim davlatlarning siyosiy tizimlari ichida o’zgarishlar keltirib chiqarmoqda. Bu 
an’anaviy jamiyatlar, masalan, Sharq uchun, ayniqsa, muhimdir”
1
. Boshqacha aytganda, 
axborotni globallashtirish etakchilari o’zlari yaratayotgan maqsadli axborot oqimlari 
yordamida davlatlarning ichki tuzilishini ulardan ruxsat so’ramasdan g’oyaviy jihatdan 
barbod qilishga qodir bo’lib qoldilar. Bunday tendentsiya yaqqol ko’zga tashlanibgina 
qolmasdan, mustaqil davlatning milliy suverenligiga ochiq-oydin xavfni ham o’zida 
mujassam etgandir. 
Ko’rib turganimizdek, butun er kurrasi uchun mafkuraviy jihatdan mushkul kunlar 
boshlandi. Ko’pgina kishilar o’zlari uchun qanday yo’l tanlashni, qanday ma’naviy 
mo’ljallarga ishonishni oydin tasavvur qilolmaydilar. Yuqoridagi boblarda ayrim 
mamlakatlar tomonidan boshqa mamlakatlarga axborot vositasi orqali ta’sir 
ko’rsatilishining shakllari va usullari haqida so’z yuritildi. Mafkuraviy masaladagi 
nuqtai nazarlarning barchasini soddalashtirilgan ko’rinishda kosmopolitizm bilan 
vatanparvarlik orasidagi kurash atrofiga jamlash mumkin. Birinchi nuqtai nazarning eng 
yorqin ifodachilari AQSh olimlaridir. Ularning mazkur masalaga oid fikrlarini S 
Xantington bir joyga jamlagan: “Ular (hozirgi aql-zakovat egalari – Sh.M.) o’z 
mamlakatlariga hamda o’z vatandoshlariga sodiqlikni rad qiladilar va umuman 
insoniyat manfaatlarini himoya qiladilar. Bu mayl 1990 yillardagi olimlar 
hamjamiyatiga 
xosdir. 
Chikago 
universitetidan 
professor 
Marta 
Nussbaum 
vatanparvarlik 
g’ururini “ma’naviy xavfli hissiyot” sifatida ta’riflaydi, 
2
Саидов У. Оломон маданияти // “Тафаккур”. 2008. № 2. – Б. 9. 
1
Маргелов В., Кривожиха В. Время террора и дилемма решений // “Международная жизнь”. 2006. № 1-2. – – Б. 48. 

116 
kosmopolitizmning vatanparvarlikka nisbatan odob jihatdan ustunligini isbotlaydi va
odamlar bundan buyon “dunyo bashariy hamjamiyatiga qasam ichishlarini” taklif 
qiladi. Prinstonlik professor Emmi Gutman ta’kidlashicha, “amerikalik talabalarga ular 
eng avvalo Qo’shma Shtatlarning fuqarolari ekanliklarini bilib olishlari uyatli bir 
narsadir”. Uning fikriga ko’ra, amerikaliklar o’zlarini AQSh va boshqa bir suveren 
davlat bilan emas, balki “demokratik gumanizm” bilan bo’ylashtirishlari darkor. 
Nyu-York universitetidan professor Richard Sennett “umummilliy o’xshashlik 
nuqsoni” ni rad qiladi va milliy suverenlik eroziyasini “printsipial ijobiy xodisa” deb 
baholaydi. Kaliforniya universitetidan (San-Diego) Jorj Lipsits fikrlashicha, “yaqin 
yillar ichida barcha tur va toifadagi yaramaslar vatanparvarlikdan panoh izlaydigan 
bo’ladilar”. Amerika universitetidan Sesiliya O*Liri vatanparvarlikni namoyon etish 
o’zini militarist, “yirtqich” va oq tanli ingliz-sakson erkak mavqeida ajratib ko’rsatishni 
anglatadi. Jorjiya universitetidan professor Betti Jin Kreyg vatanparvarlik «harbiy 
jasorat bilan mustahkam bog’liqligi “sababli unga hujum qiladi. Xofstra 
universitetidan professor Spironing ma’qullab ta’kidlashicha, “xalqaro ma’noda “biz” 
so’zini qo’llash tobora qiyinlashib borayapti. Ilgari odamlar bu so’zni o’zining milliy 
davlat bilan o’zaro munosabatdoshligini ifodalash uchun ishlatishardi, biroq bugungi 
kunda bu tilga olingan munosabatdoshlik aniq bir shaxsning xalqaro darajadagi 
manfaatlarini va hatto sodiqligini ifodalashi shart emas”
1
.
Ikkinchi nuqtai nazarni ifodalovchilar sifatida ko’pincha Rossiya olimlari 
maydonga chiqmoqdalar. Bu nuqtai nazarning mohiyati shundan iboratki, ba’zi 
olimlarning fikricha, mamlakatga o’z ma’naviy qadriyatlarini qayta tiklash va 
rivojlantirishda yordam beradigan davlat mafkurasini joriy etish lozim. Masalan, 
S.B.Ahmetov 
shunday yozadi: “Rossiya Federatsiyasining Konstitutsiyasida 
(13-modda, 12-band) aytiladiki, Rossiya Federatsiyasida mafkuraviy ko’p xillik tan 
olinadi va hech qanday mafkura davlat yoki majburiy mafkura sifatida belgilanmaydi. 
Fikrlashimizcha, bu o’rinda qonun chiqaruvchilar o’ylab ko’rishlari lozim bo’lgan bir 
masala bor: davlat rasmiy mafkuraga ega bo’lishi mumkinmi, to’g’rirog’i – u rasmiy 
mafkuraga ega bo’lmasligi mumkinmikan? “Davlat” va “mafkura” - bir-biri bilan 
mustahkam bog’liq tushunchalardir. Davlat o’z vazifasini ro’yobga chiqaradigan 
siyosatni shakllantirish va amalga oshirishga da’vat etilgan. RF Konstitutsiyasida 
(7-modda, 1-band) Rossiya Federatsiyasi ijtimoiy davlat bo’lib, uning siyosati 
insonning munosib hayot kechirishini va erkin rivojlanishini ta’minlovchi 
shart-sharoitlarni yaratishga qaratilganligi belgilab berilgan”
2
. 
Muallif fikrining davomiga, bu gal uning mafkura bilan siyosat birligi to’g’risdagi 
qarashlariga e’tibor beraylik: “Mafkura va siyosat o’zaro teran bog’liqdir. Birinchisi 
ikkinchisiga ideallar va qadriyatlar tizimini in’om etadi, maqsadlarni tanlashda 
yordamlashadi, siyosatni yo’naltirib turadi. Siyosat o’z mohiyatiga ko’ra chuqur 
mafkuraviydir. Mafkura asosida siyosiy maqsad shakllanadi va uni ruyobga chiqarish 
vositalari tanlab olinadi, bu maqsadni qo’llab-quvvatlash va unga erishishda ishtirok 
etish uchun ijtimoiy qatlamlar safarbar etiladi”
3
. 
1
Хантингтон С. Кто мы? Вызовы американской национальной идентичности. Ингл. тилидан А. Башкиров 
таржимаси. – М.: ООО “Издательство АСТ”: ООО “Транзиткнига”, 2004. – Б. 423-424. 
2
Ахметов С.Б. Роль идеологии в формировании стратегии обеспечения национальной безопасности Российской 
Федерации // Национальная безопасность России: проблемы и пути обеспечения. Мақолалар тўп. 3-чиқ. 
А.А.Прохожев, С.В.Смульский умумий таҳ. остида. – М.: РАГС, 2005. – 16-б. 
3
Ўша жойда. 

117 
Muallifning so’zlari ustida jiddiy o’ylab ko’radigan bo’lsak, umuman olganda, 
uning ma’lum darajada haq ekanligini anglaymiz. Milliy daxldorlik nuqtai nazaridan 
mafkura, siyosat va davlat o’zaro mustahkam bog’liq tushunchalardir. To’g’ri 
foydalanilgan va majburan hukmron qatlamga xizmat qildirilmagan holda, mafkura 
millatning insoniyat jamiyati ichidagi o’ziga xos alohida yaxlitlik sifatida o’z-o’zini 
saqlab qolishiga yordam beradi. Millatni umuman hamda uning alohida xususiyatlari va 
guruhlari bilan saqlash zarur. Ushbu jarayonni davlat va jamiyat miqyosida izga solib 
turish qulayroqdir. 
Xullas, ko’rayapmizki, ma’naviy qadriyatlari nuqtai nazaridan zamonaviy davlat va 
jamiyat qanday bo’lishi lozimligi to’g’risida ikki xil qarama-qarshi fikr mavjud. Xo’sh, 
qanday yo’l tutmoq lozim? Fikrimizcha, O’zbekiston Respublikasi Prezidenti 
I.A.Karimov kuchli davlatdan kuchli fuqarolik jamiyatiga o’tish g’oyasini ilgari surish 
bilan vujudga kelgan bu murakkab tanlovni muvaffaqiyatli hal qildi. Mazkur mavzu 
uning asarlari va nutqlarida o’z ifodasini topgan.

Download 1,7 Mb.