Qo'lqopga sajda qilish ritsar etiketining
muhim
elementi bo'lgan. Muzokarada erga tashlangan qo'lqop duelga
chaqirilganini ko'rsatardi va uni ko'tarib olish da'voni
qabul
qilganligini bildirardi; qo'lkop bilan yuzi urilsa - shunday
sharmandalik faqat qon bilan "yuvilardi". Agar ayollar qo'lqopini
ritsarga sovg'a qilishsa, u uni belbog'i yoki dubulg'asiga
qistirardi va ayolning sharafiga turli
jasorat va uylamasdan turli
ish qilishga tayyor edi. Muhim muzokara yakunlanganda stolda
qoldirilgan qo'lqop kelishuvlikni anglardi.
XI asrdan boshlab ayollar bezak sifatida uzunligi tirsakkacha
oq bo'zdan qo'lqop kiyishgan. Kashta va qimmatbaho toshlar
bilan bezatilgan charm va shoyidan qo'lqoplar
aslzodalar orasida
boylik ramzi bo'lgan.
XII asrda qo'lqopga talab ko'paygani bois, qo'lqopchilar
kasb huqukiga ega bo'ldi. Ko'p avlodlar ustalarning san'ati-
qo'lqoplar aslzodalarning kostyumini qimmatbaho aksessuari
bo'lgan.
XVI
asrda to'qilgan paypoqlar paydo bo'lganda, modaga
to'qilgan qo'lqoplar ham kirdi,
ammo charmdan qilinganlari
elegant
hisoblanardi. Ular zar, dur va ipak
ip bilan
kashtalangandi. Italiya va Ispaniyada atir sepilgan qo'lqoplarni
kiya boshlashdi. Ko'pincha qo'lqopchilar
va parfyumerlar bir
sexda ishlashgan. Fransuz qirolichasi Mariya Medichi navvar
qirolning rafiqasini zaxarlangan qo'lqopni hadya qilib uldirgandi.
Leonardo da Vinchi o'z manuskriptida dengizda suzish
uchun qo'lqop-lastni tasvirlagan va ta'riflab bergan.
O 'yg'onish davrida qo'lqop marosimi murakkablashdi.
Ispaniya grandlari qo'lqopni kiymasdan qo'lda ushlashardi; Rim
Papasi va qirol ishtirogida qo'lqopda bo'lish xafli edi.
Echishi oson bo'lishi uchun qo'lqopni
kengroq qilishga
intilishardi. Ayniqsa qo'lqopni tish bilan echish ayiblanardi,
salomlashganda uni echmaslik yoki u bilan birorta narsani olish
xaqorat qilishni bildirardi.
133
Juda ko'p ta'qiklar sabali erkaklar qoiqopni q o ig a
kiymasdan beliga qistirib yurishardi.
XVII-XVIII asrlarda erkak va ayollar kashtalangan qoiqopni
kiyishgan. Bu vaqtda ayollar kostyumida qo'lqoplar juda muhim
modali aksessuar bo'ldi. Ular eng bilan musobaqa qilgandi: eng
qanchalik kalta bo'lsa, qo'lqop shunchalik uzayardi.
Ularni
echish qiyin b o ig an i bois
XVIII asrni oxirida barmoqsiz
qo'lqoplar -
