Xi-bob. Korxonaning investitsion faoliyati

bog‘liqlikda bo‘ladi. Shuning uchun korxona strategiyasiga borgan sari kattaroq 
e’tibor qaratiladi. Uning umumiy yaxlitligida u bir necha elementlarning summasi 
sifatida ko‘rib chiqilishi mumkin. Ular orasida – tadbirkorlik, ishlab chiqarish, 
ilmiy-texnik, marketing va innovatsiya bor. Oxirgisining mohiyati shundan iboratki, 
u strategiyaning qolgan barcha elementlarini belgilangan ma’noda “yutib yuboradi”: 
Ulardan har biri sapchish bilan “ma’qullangan” yangiliklar, ya’ni innovatsiyalardan 
foydalanish imkoniyatiga egalar. Ushbu nuqtai nazardan innovatsion strategiyani 
tovar ishlab chiqaruvchilar tomonidan hal qilinadigan muammolarning butun doirasi 
uchun tayanch sifatida ko‘rib chiqish to‘g‘ri bo‘ladi. 
Korxona strategiyasi ilmiy - texnik taraqqiyotni boshqarish strategiyasini 
shakllantiradi va yo‘lga soladi, ya’ni innovatsion faoliyatning roli, o‘rni, bazasi va 
ma’nosini belgilab beradi. O‘z navbatida innovatsion strategiya korxona 
strategiyasini chuqurlashtiradi, aniqlab beradi va amalga oshishiga ko‘maklashadi. 
U yana maqsadlarga erishish va milliy iqtisodiyot nuqtai nazaridan korxona 
tashqarisidagi ustuvorliklarni qo‘yishga yordam beradi, masalan: 

resurslardan ratsional foydalanishga; 

yuqori samarali va qulay sotsial – iqtisodiy natijalarga erishishga; 

ishlab chiqarish va noishlab chiqarish tashkilotlarining barcha 
tarmoqlarida va butun “Fan. Tadqiqot. Konstruktorlik ishlari – tajribaviy ishlab 
chiqarish foydalanishga kiritish” davrasi bo‘yicha vaqt va ham ishlarni amalga 
oshirishning ratsionalligi va sifati nuqtai nazaridan yangilik kiritishlarning 
tejamkorligiga va amalga oshirilishiga erishish. 
Korxonaning umumiy strategiyasi va ilmiy – texnik taraqqiyot sohasidagi 
strategiya o‘rtasidagi aloqa, hammadan avvalo, yangi mahsulotni tadbiq etilishi va 
ishlab chiqarish jarayonidagi o‘zgarishlarda amalga oshiriladi. Ilmiy – texnik 
yangiliklar sohasidagi strategiya korxonada uning faoliyati muammolarining butun 
majmuasi bilan uzluksiz bog‘liq qayta ishlab chiqarish jarayonlarini rivojlanishi 
strategiyasi doirasida amalga oshiriladi. Yangi mahsulotni tadbiq etish strategiyasi 
korxona nimani, qachon va qanday, qanday texnik – iqtisodiy darajada, hamda 
qanday sharoitlarda ishlab chiqarishini belgilab beradi. U rezervlardan talablar 
darajasini oshirib, ularni bajarishning asosiy yo‘llarini ratsionallashtirgan holda, 
qachon va qanday foydalanishni ko‘rsatadi. Yangilik kiritishlar strategiyasini 
umumiy strategiya konteksti bilan qanday munosabatlarda bo‘lishi, bu yangiliklar 
ajratilgan holda vujudga keladilarmi, bular juda muhimdir. Bu holda ularni hayotga 
iqtisodiy tadbiq etilishi ularni paydo bo‘lishi bosqichidayoq buzilish xavfi ostida 
bo‘ladi. 
Innovatsion strategiya korxonadagi qayta ishlab chiqarish jarayonini 
rivojlanishining, uning sifatiy ta’riflari nuqta nazaridan samarali dinamikasini 
ta’minlaydi. U umumiy strategiyada dvigatel rolini o‘ynagandek bo‘ladi. Bir qator 
sanoati rivojlangan mamlakatlarda xuddi innovatsion strategiya korxonaning 
raqiblar, iste’molchilar, yetkazib beruvchilar bilan munosabatlarini ta’riflaydi. 
Korxona umumiy strategiyasining turi uncha bog‘liqdir. 
Demak, innovatsion strategiya yo‘nalishlarini belgilash, istiqbolli 
rivojlanishning ustuvorliklarini tanlash, korxonani rivojlanishi va sanab o‘tilgan, 

maqsadlarga erishish uchun tadbirlar majmuasiga talablarni ishlab chiqish bo‘yicha 
maqsadga qaratilgan faoliyatdan iborat bo‘ladi. 
Korxonaning innovatsion strategiyasini shakllantirish. Innovatsion strategiya, 
korxonaning strategiyasi, iqtisodiy holati, ilmiy – texnik salohiyati, ilmiy – texnik 
vazifalar portfeli va bu vazifalarning o‘zlarining bir birlari bilan bog‘lovchi har xil 
bog‘liqliklarni baholash va tahlil qilishning uzluksiz jarayoni natijasidan iborat 
bo‘ladi. 
Bozor iqtisodiyoti sharoitida rahbarga yaxshi mahsulotga ega bo‘lish yetarli 
emas, u raqiblardan orqada qolmaslik uchun yangi texnologiyalarni paydo bo‘lishi 
orqasidan e’tibor bilan kuzatishi va ularni o‘z firmasiga tadbiq etishni rejalashtirish 
kerak. Qo‘yilgan maqsadlarga erishish uchun bir qator strategik vositalar mavjud. 
Strategiyani qarorlar qabul qilish jarayoni sifatida belgilash mumkin. Uni 
tanlash rejalarni ishlab chiqish, ilmiy tadqiqotlar va innovatsion faoliyatning boshqa 
shakllarini o‘tkazishni belgilab beradi. 
Strategik rejalashtirish quyidagi ikkita asosiy maqsadni ko‘zlaydi: 
1. Resurslarni samarali taqsimlash va foydalanish. Bu ichki strategiya deb 
ataluvchidir. Sarmoyalar, texnologiyalar, odamlar kabi cheklangan resurslardan 
foydalanish rejalashtiriladi. Bundan tashqari yangi sohalardagi korxonalarni xarid 
qilish, istiqbolsiz sohalardan chiqish, korxonalarning samarali “portfeli” investitsion 
takliflar majmuasini shakllantirish amalga oshiriladi. 
2. Tashqi muhitga moslashish. Quyidagi vazifa qo‘yiladi: tashqi omillar 
(iqtisodiy o‘zgarishlar, siyosiy omillar, demografik vaziyatlar va boshqalar) ni 
o‘zgarishiga samarali moslashishni ta’minlash. 
Strategiyani ishlab chiqish tashkilotning umumiy maqsadini shakllantirishdan 
boshlanadi. Maqsadni qo‘yilishi firmaning tashqi muhit, bozor, iste’molchi bilan 
aloqalarida muhim rol o‘ynaydi. 
Umumiy maqsad quyidagilarni hisobga olishi kerak: 

firma faoliyatining asosiy yo‘nalishi; 

tashqi muhitdagi ishchi tamoyillar (savdo iste’molchiga munosabat, 
ishga doir aloqalarni olib borish tamoyillari); 

tashkilotning madaniyati, uning an’analari, ishchi muhit; 

“sifatni umumiy boshqarilishi” ni qamrab olish. 
Keyingisi bozor munosabatlarini rivojlanishida g‘oyatda dolzarb bo‘ladi. 
Tashqi muhitdagi jarayonlar va o‘zgarishlar firmaga hayotiy muhim ta’sir 
ko‘rsatadi. Tashqi muhit bilan bog‘liq asosiy omillar – bu iqtisodiyot, siyosat, bozor, 
texnologiya, raqobatdir. Shuning uchun asosiy raqiblarni belgilash va ularning 
bozordagi o‘rinlari (bozordagi ulushi, sotishlar hajmlari maqsadlari va h.k)ni 
aniqlash zarur, raqiblarning kuchli va kuchsiz tomonlarini sinchiklab o‘rganish va 
ularning natijalarini shaxsiy ko‘rsatkichlar bilan solishtirish raqobat kurashi 
strategiyasini yaxshiroq o‘ylab ko‘rishga imkon beradi. 
Ichki muhitning tahlili firma faoliyatidagi kuchli va kuchsiz tomonlarni 
aniqlash maqsadida o‘tkaziladi. 
Strategiya nazariy va empirik (tajribaga asoslangan) tadqiqotlarning 
boshlang‘ich nuqtasi bo‘ladi. Tashkilotlar, ularning asosiy qarorlarni qabul qiluvchi 
rahbarlari o‘zlarini yangiliklardan foydalanish strategiyasi bilan qanchalik 

bog‘langanlari bilan farqlanishlari mumkin. Agar yuqori rahbariyat yangilik 
kiritishni amalga oshirishga harakatlarni qo‘llab quvvatlasa, unda uni tashkilotlarda 
tadbiq etishga qabul qilinishi ehtimoli oshadi. Korxonaning maqsadiga muvofiq 
strategiya shakllantiriladi. 
Innovatsion strategiyaning turlari va tanlanishi. Firmaning bozordagi yangilik 
kiritishlar strategiyasi hujumkor va himoyaviy xarakterga ega. Kompaniya odatda 
muvofiqlashtirilgan bozor tomonida ta’riflanuvchi innovatsion strategiyalarning 
o‘zining majmuasiga ega. Bunday majmua o‘z ichiga ham xatarli (hujumkor) va 
ham xavfsiz (himoyaviy) strategiyalarni oladi. 
Hujumlar strategiya bozorning belgilangan segmenti va sotish sohasidagi 
innovatsiyalar nuqtai nazaridan yetakchi korxona bo‘lishga harakat qilish va 
bo‘lishni bildiradi. 
Kompaniya tomonidan yangilik kiritishlarni faol qidirib topish va ishlab 
chiqishga 
qaratilgan 
hujumkor strategiyani xo‘jalik faoliyatining ham 
o‘zlashtirilgan va ham uning uchun yangi sohalar sifatida qabul qilish tashkiliy 
tuzilmadagi katta o‘zgarishlarni taqazo qiladi. 
Innovatsiyalarning tashabbuskorlari oshirilgan xatar sharoitida ishlashdilar, 
ammo ta’sis etuvchi xarakterga esa yangilik kiritishlarni muvaffaqiyatli amalga 
oshirilishida ishlab chiqarishning o‘rtagacha nisbatan pastroq salmoqli harajatlariga 
ega yangi raqobatbardosh mahsulot portfelini mavjudligida aks ettiriluvchi 
“iqtisodiy mustahkamlik” zahirasi mavjud. 
Ammo sanoati rivojlangan mamlakatlar firmalarining amaliyoti darak 
berishiga, odatda hatto yirik va qudratli korxonalar ham tovarlar turlarining keng 
doirasida tajovuzkor strategiyadan foydalana olmaydilar va tavakkalchilik 
qilmaydilar. Qoidaga ko‘ra, faqat u tovarlarning bir yoki bir necha alohida olingan 
turlariga nisbatan, uni o‘tkazish uchun qulay sharoitlar mavjud bo‘lgan holdagina 
qo‘llaniladi. 
Hujumkor strategiya mavqeini egallash va saqlab qolish ma’nosida judayam 
murakkabdir. U o‘zini ishlab chiqarishning korxona resurslarini jamlagan munosib 
istiqbolli sohasini tanlashda oqlaydi. Faoliyat sohasi (segment) ni to‘g‘ri tanlash 
yangi mahsulot bilan yorib o‘tish, tor sohada innovatsiyalarni amalga oshirishga 
yuqori xarajatlari to‘sig‘ini yenchib chiqishni strategik rejalashtirish imkoniyatini 
beradi. Nisbatan qisqa davr (ikki – uch yil) davomida bu sohada korxona ustuvorlik 
qilishi, ilg‘or o‘rinlarni ushlab turadi. Keyinchalik, raqiblik qiluvchi korxona ushbu 
tovarlar iste’molchilarining keng darajasini egallashga harakat qilgan vaqtda unga 
yo boshqa samarali innovatsiyalarni qayta mo‘ljallash, yoki qat’iy raqobat 
sharoitlarida sotish bozorlari uchun kurashga kirishga to‘g‘ri keladi. 
Firma faoliyatining tanlab olingan umumiy strategiyasidan kelib chiqqan 
holda, bozorda mahsulotga nisbatan strategiya tanlanadi. Uning mohiyati firma 
imkoniyatlarini bozordagi vaziyatga muvofiqlashtirishdan iborat, ya’ni ichki muhit 
tashqi muhitga o‘xshash bo‘lishi kerak. Strategiyalar har xil bo‘lishlari mumkin, 
asosiysi – har bir aniq bozor va tovar uchun munosibini tanlashdir. 
Hujumkor – tajabbuskor yondashishning quyidagi bazaviy strategiyalarini 
ajratish mumkin. 

1.Xarajatlar bo‘yicha afzalliklarga erishish. Bu holda kompaniyaning siyosati 
arzonroq ishlab chiqarish va mahsulotlarni sotish hisobiga raqobat afzalligiga 
erishishdan iboratdir. Masalan, qimmat turuvchi birga bo‘luvchi xizmatlardan voz 
kechish, ishlab chiqarishda mahsulotlarning arzonroq modellarini yaratish, arzonroq 
texnologiyalardan foydalanish hisobiga. Bunday strategiyada firma keng bozor va 
tovarlarning katta miqdorini ishlab chiqarishga qaratiladi. Ommaviy ishlab chiqarish 
solishtirma xarajatlarni limitlashtirish va past narxlarni o‘rnatishga imkon beradi. 
Bu pirovardida raqiblarga nisbatan foydaning yuqori ulushiga ega bo‘lish, tannarxni 
o‘sishiga tezkor javob qaytarish narxlar darajasini mo‘ljallovchi iste’molchilarni 
jalb qilish imkoniyatini beradi. Shuning bilan birga, bunday strategiya yetarlicha 
moliyaviy resurslarga ega bo‘lmagan firma uchun g‘oyatda xavfli bo‘lishi mumkin, 
chunki u mahsulot iste’molchilari sonini vaqtincha kamayishi va raqiblar bilan 
narxli kurashga olib kelishi mumkin. 
2. Bozorning aniq segmentiga mo‘ljallangan strategiya. Ushbu holda firma 
bozorning o‘ziga xos segmentini ajratadi va past narxlar va noyob takliflar yo‘li 
bilan o‘ziga xos iste’molchilarga mo‘ljallangan bir necha asosiy tovarlarga harakatni 
jamlab va raqiblar qanoatlantira olmagan bozorga xizmat ko‘rsatishda alohida 
obro‘ni yaratish bilan, xarajatlarni nazorat qiladi. Mahsulotga noyoblikni berish, 
hammadan avval, raqib mahsulotlariga nisbatan uning sifati va o‘ziga xos iste’mol 
xususiyatlarini oshirish hisobiga amalga oshiriladi – masalan, kompaniyaning 
yetakchilik holatiga mahsulotlarni, raqiblik qiluvchi firmalar to‘liq darajada taqdim 
eta olmaydigan birga bo‘luvchi xizmatlarga ega majmualarni sotish hisobiga 
erishiladi. Muhim jihati o‘z mahsulotini “uni bozorda tanib olinishni ta’minlash 
bilan haqiqiy ajratilishi” bo‘yicha harakatlarni birlashtirishdir. Bunda ushbu 
mahsulotning sifat yo kompaniyaning o‘zining nomi bilan yoki ushbu mahsulot 
uchun maxsus ishlab chiqilgan savdo markasi bilan o‘zao bog‘lanadi. 
3. Yangi bozorlarni mo‘ljallash. Bir vaqtda yangi tovarlarni ishlab chiqish va 
yangi mintaqalarni o‘zlashtirishni ko‘zda tutadi. Bu eng xatarli va qimmat 
strategiya, ammo xuddi u korxonaning beqaror tashqi muhitdagi barqarorligini 
ta’minlaydi. Firma o‘zining raqobat afzalliklaridan samarali foydalanishi mumkin 
bo‘lgan faoliyat sohasini aniqlashga harakat qiladi. 
Ushbu strategiya doirasida bir qator variantlar ko‘zdan kechiriladi: 

Xatarning kichik ulushiga ega firma fundamental ishlovchi, aniq bir 
yerga jamlangan strategiyaga suyangan holda, muvaffaqiyatga erishish 
imkoniyatiga ega; 

Bozorning katta ulushini nazorat qiluvchi firma umumiy xarajatlar 
bo‘yicha afzalliklar natijasida raqiblardan o‘zib ketishi mumkin. 

Jiddiy ilmiy – texnik salohiyat va moliyaviy imkoniyatlarga ega firma 
har 
tomonlama 
rivojlanish 
strategiyasini 
qo‘llab, 
o‘z 
tovarlarning 
raqobatbardoshligini ta’minlashi mumkin. 
Innovatsion faoliyatda o‘z raqiblaridan o‘zib ketishi va bu o‘zib ketishni 
o‘stirishni mo‘ljalli zamonaviy bozorda katta afzallikka erishuvchi firmalar 
tajovuzlar bozor harakatlari strategiyasining asosi bo‘ladi. 

O‘rtacha hujumlar strategiya “ikkinchi eng yaxshi ishlab chiqaruvchi”, ba’zi 
bir hollarda bevosita yetakchi firmadan keluvchining mavqeni ta’minlaydi. Odatda 
uni, yana faoliyatning ba’zi bir turlarida, qudratli va yirik firmalar qo‘llaydilar. 
Bu strategiya boshqaruv nuqtai nazaridan murakkabdir, chunki doimiy 
ravishda muvaffaqiyatga da’vogarlar guruhida ikkinchi o‘rinni saqlab qolish, 
samarali innovatsion siyosatni o‘tkazish zarur. 
O‘rtacha hujumkor strategiya keng iste’molchiga mo‘ljallangan (ommaviy 
sotish, natijada katta daromad), shuning bilan bir vaqtda faol hujumkor strategiya 
murakkab innovatsiyalarga haq to‘lay oladigan ilg‘orroq iste’molchilar bozorlarida 
yuqori rentabellikni ta’minlashga qaratilgan. 
Mudofaa strategiyasi o‘rtacha korxonaning, ba’zi bir hollarda raqobat yo‘qligi 
sababi (masalan, ba’zi bir sohalardagi raqobat uchun imkoniyat bo‘lmagan yakka 
hokimlik holati) bo‘yicha sotish qiyinchiliklarini yecha olmaydigan korxonaning 
mavqeini saqlab qolishga qaratilgan. 
Ushbu strategiyadan foydalanuvchi korxonalar odatda tadqiqotlar va 
ishlamalarda ba’zi bir hollarda innovatsion faoliyatdagi ilg‘or o‘rinlarni egallash va 
saqlab qolish bilan bog‘liq boshqa xarajatlarda katta darajada tejamkorlik qiladilar. 
Ular ushbu sohadagi ilg‘or korxonalarning tajribasi va yutuqlarini qabul qilishning 
har qanday imkoniyatlaridan foydalanadilar, buning natijasida mahsulot ishlab 
chiqarishni o‘zlashtirishga o‘z harajatlarini maqsadga qaratilgan holda 
pasaytiradilar. 
Mudofaa strategiyasini qo‘llash odatda ishlab chiqaruvchiga bozorda 
mustahkamlanib qolishga kamroq imkoniyat beradi, unda hujumkor strategiyaga ega 
ishlab chiqaruvchilar to‘siqlar va kamsitishlarsiz o‘z mahsulotlarini sotishlari 
mumkin. Agar hatto “himoyalanuvchi” ishlab chiqaruvchi bunday bozorga kirishga 
harakat qilsa ham, u sotishning belgilangan sohasi (faraz qilamiz rivojlanayotgan 
mamlakatlar bozori) tomonidan taqdim etilayotgan boshqa imkoniyatlardan 
foydalanishi mumkin. Ba’zi bir korxonalar ichki bozordagi yakka hukmronlik 
sharoitlarida bu strategiyadan muvaffaqiyatli foydalanadilar. 
Qoldiqli strategiyaning mohiyati egallab bo‘lingan bozorda innovatsion 
jihatdan o‘rtacha yoki hatto qoloq mahsulotlar bilan mustahkamlanib qolishga 
intilishdan iboratdir. Odatda u ushbu bosqichda innovatsion faoliyatning ushbu 
uchastkasidagi yetakchi ishlab chiqaruvchi raqobat kurashidan chiqqan vaqtda 
harakat qiladi. Ba’zida, asosan kichik korxonalar uchun endi yirik ishlab 
chiqaruvchilarni jalb qilmaydigan qoldiqli talabdan foydalanish bo‘ladi. Buning 
uchun tadqiqotlarga va o‘zlashtirib bo‘lingan yutuqlarni tadbiq etish uchun kichik 
xarajatlar zarurdir. 
Qoldiqli strategiyadan foydalanish (masalan, mamlakat mahsulotlarini xorijiy 
bozor tomon harakatlantirish) ko‘pgina holllarda oson ish emas. Raqobatni 
yetarlicha baholay olmaslik yoki vaqtni noto‘g‘ri belgilash (oldinga chopib ketish 
yoki judayam uzoq orqada qolish) sotishda yo‘qotishlarga olib kelishi mumkin. Har 
xil holda qoldiqli strategiyadan foydalanish vaqtli doiralar bilan chegaralangan va 
sotish sohasidagi yuqori ehtiyojni ko‘zda tutadi (masalan, boshqa firma 
mahsulotlarining o‘zlashtirib bo‘lingan navlarga ehtiyot qismlar ishlab chiqarishda 
tez qayta mo‘ljallanish yoki konservativ iste’molchilar bilan ishlash). 

Tabiiyki, xo‘jalik amaliyotida bayon qilingan strategiyalarning har xil 
modifikatsiyalari mavjud. Ammo shubha yo‘qki, har bir alohida korxona ishlab 
chiqarishning alohida sohalari va turlar va mahsulotlarning navli guruhlari uchun 
har xil innovatsion strategiyalarni parallel ravishda qabul qilishlari mumkin. 
Korxona rivojlanishining samarali innovatsion strategiyasini tanlash jarayoni 
innovatsion faoliyatning har xil turdagi yangilik kiritishlarida namoyon bo‘luvchi 
har xil shakllarini baholashni ko‘zda tutadi. Ammo amalda bu holatni amalga 
oshirish katta qiyinchiliklarga duch keladi. Ulardan asosiysi – menejmentning 
obyekti sifatida ko‘rib chiqilayotgan innovatsion jarayon xo‘jalik faoliyatining har 
tomonini qamrab olishi va vazifaviy yoki ishlab chiqarish tizimchasining tarkibiy 
qismi bo‘lishidir. Masalan, ishlab chiqarish korxonasining asosiy maqsadlariga 
quyidagilar kiradi: 

berilgan turdagi va belgilangan muddatlarda yuqori sifatli mahsulotlar 
ishlab chiqarish; 

ilmiy – texnik salohiyatdan foydalanishning samaradorligini oshirish; 

faol tashqi iqtisodiy operatsiyalarni olib borish; 

ishlab chiqarishning iqtisodiy xavfsizligini ta’minlash va xo‘jalik 
faoliyatining jamiyat uchun salbiy bo‘lgan oqibatlarni bartaraf etish va h.k. 
Tushunarliki, bularning barchasi innovatsion strategiyaga kiritilishi kerak. 
Bunda aytib o‘tilgan maqsadlardan birinchisi mahsulotlar va ishlab chiqarish 
texnologiyalarini takomillashtirish va yangi mahsulotlar va jarayonlarni 
o‘zlashtirishni ko‘zda tutadi. Bu, kamida, asosiy faoliyatning moliyaviy natijalarini 
pasaytirmaslik va buning uchun biznesning tashqi muhiti o‘zgargan holda 
korxonaning bozordagi o‘rnini saqlab qolishga imkon beradi. Ko‘rsatib o‘tilgan 
maqsadlarning ikkinchisi ishlab chiqarish, xizmat ko‘rsatish, boshqaruv 
jarayonlarini ratsionallashtirilishiga asoslanadi. Bunga ishlab chiqarish va vazifaviy 
tuzilmalarni takomillashtirib, resurslar (xodimlar, axborot, moliya, moddiy)dan 
foydalanishning samaradorligini oshirib, ishlab chiqarish – texnik va muxandislik 
bazasini ratsional ravishda asoslab, erishish mumkin. Tashqi iqtisodiy faoliyatda 
muvaffaqiyatlarni jiddiy mo‘ljallash (uchinchi maqsadga erishish) ham jahon 
bozoridagi raqobatbardoshlikning istiqbollarini ta’minlovchi tegishli boshlanishni 
ko‘zda tutadi. 
Ekologik xarakterdagi muammolarga kelsak (yuqorida sanab o‘tilgan 
maqsadlardan to‘rtinchisi nazarda tutuiladi), unda yechimni quyidagilarda qidirish 
kerak: 

chiqindisiz texnologiyalarni ishlab chiqish va qo‘llash; 

ham iste’molchi va ham ishlab chiqaruvchilar uchun ekologik xavfsiz 
mahsulotni ishlab chiqarish; 

talab qilingan holda tabiatni muhofaza qiluvchi inshoatlarni qurishdan. 
Korxona asosiy faoliyatining barcha ko‘rsatib o‘tilgan jihatlari u yoki bu 
darajada innovatsion jarayon doirasida bo‘ladi. Bu ularni innovatsion startegiyani 
ishlab chiqishga qaratilgan menejmentning o‘ziga xos obyektlari sifatida ko‘rib 
chiqishni maqsadga muvofiqligini asoslab beradi. 

Innovatsion strategiya xo‘jalik yurituvchi subyektning o‘ziga xosligini aks ettiruvchi 
boshqaruv qarorlari orqali amalga oshiriladi. 
Tovar ishlab chiqaruvchilar innovatsion strategiyasining asosiy qoidalari 
dasturda gavdalanadilar, unda uni amalga oshirishning muddatlar, resurslar, 
ijrochilar bo‘yicha o‘zaro bog‘langan maqsadlar, vazifalar va bosqichlar 
shakllantiriladilar, dasturga ishlab chiqilayotgan obyektni yuritishning o‘ziga 
xosligini aks ettiruvchi aniq tadbirlarning ro‘yxati ilova qilinadi. Ammo, 
keyinchilardan qat’iy nazar, hamma vaqt innovatsion dasturni amalga oshirilishini 
borishida hal qilinadigan umumiy tartibdagi bir qator boshqaruv vazifalari mavjud. 
Xususan, korxonaning yuqori rahbariyatiga quyidagilar zarur: yangi mahsulotlarni 
sotishda daromadlarni ko‘paytirishning aniq maqsadlarini qo‘yishga e’tiborni 
jamlash, innovatsion jarayonni jadallashtirish bo‘yicha tadbirlar majmuasini ishlab 
chiqish, ITTKI sohasiga investitsiyalar kiritish hajmlarini o‘sishini ta’minlash, 
hamda xodimlarning barcha kategoriyalari uchun samarali undovchi sababli 
mexanizmlarni yaratish va qo‘llab quvvatlash. Faqat ko‘rsatib o‘tilgan vazifalarni 
kompleks hal qilishdagina dastur, demak, umuman korxonaning innovatson 
strategiyasini ham muvaffaqiyatli amalga oshirish mumkin. 
Mikro va makrosohaning aniq sharoitlariga ko‘ra korxona innovatsion 
strategiyaning ikkita asosiy turlari: passiv xarakterga ega moslashuvchi, yoki 
hujumkor, faoldan birini tanlashi mumkin. Barqaror turli-pulli munosabatlar 
sharoitida moslashuvchi startegiya kamroq samaralidir. Bu yerda, innovatsiya, 
qoidaga ko‘ra, mahsulotning raqobatbardoshligini oshishi, bozordagi o‘rinlarni 
kengayishi va mustahkamlanishi, mahsulotlarni qo‘llashning yangi sohalarini 
o‘zlashtirishning dastlabki bazasi, boshqacha qilib aytganda bizning yangi turdagi, 
ya’ni hujumkor strategiyasining mohiyatini tashkil qiluvchi faol vositasi bo‘ladi. 
Hozirgi vaqtda mamlakatimiz amaliyotida yuqori ilmiy – texnik salohiyati va 
qanoatli vujudga kelgan ishlab chiqarish bazasiga ega yirik tovar ishlab 
chiqaruvchilar oldida innovatsion strategiyaning u yoki bu turini tanlash muammosi 
keskin turibdi. bunda muammo ham ichki boxordagi kuchli raqiblar uchun va 
faoliyatning o‘z sohalaridagi yakka hokimlar uchun ham bir xil darajada dolzarbdir, 
chunki yakka hokimlik abadiy bo‘lmaydi. Ammo bugun bizning mamlakatimiz 
sharoitlarida hujumkor innovatsion strategiyani keng tarqalishi haqida gapirishga 
hali erta. 
Amaliy tajribani obyektiv mavjud bo‘lgan yetishmasligi ko‘pgina tovar ishlab 
chiqaruvchilar yashab qolish chegarasida muvozanatni saqlab qolayotgan vaqtdagi 
sharoitda nostandart qarorlar qabul qilishning xatari va ehtimol bo‘lgan 
oqibatlaridan qo‘rqish, ko‘pgina korxonalar rivojlanishning faol innovatsion 
strategiyasini qo‘llashga jazm qilolmasliklariga olib keladi. Ko‘pgina xo‘jalik 
yurituvchi subyektlar moslashuvchi strategiyani afzal ko‘radilar. 
Innovatsiyalar va innovatsion boshqaruvga nisbatan oshirilgan e’tibor hozirgi 
jamiyatning hayotining o‘zi tomonidan talab qilinadi, axir innovatsion jarayonlarni 
yangi mahsulotlar va yangi texnikada ro‘yobga chiqishi uning sotsial – iqtisodiy 
rivojlanishining asosi bo‘ladi. 
Innovatsion jarayon innovatsion o‘zgarishlarni tayyorlash va amalga 
oshirishdan iborat bo‘ladi va yagona bir butunni tashkil qiluvchi o‘zaro bog‘-langan 

pallalardan tashkil topgan. Bu jarayonning natijasida amalga oshirilgan o‘zgarish 
innovatsiya paydo bo‘ladi. Innovatsion jarayonni amalga oshirish uchun diffuziya – 
yangi sharoitlar va qo‘llash joylarda bir marta o‘zlashtirib va foydalanib bo‘lingan 
innovatsiyalarni vaqtda tarqatish juda katta ahamiyatga ega. Innovatsion jarayon 
davraviy xarakterga ega, buni iqtisodiyotni tashkil qilish va boshqarishning ixcham 
tizimlarini ishlab chiqishda hisobga olish zarur. 
Jahon iqtisodiy adabiyotlarida “innovatsiya” salohiyatli ilmiy – texnik 
taraqqiyot (ITT)ni haqiqiy, yangi mahsulotlar va texnologiyalarda ro‘yobga 
chiqadiganga aylanishi sifatida talqin qilinadi. Bizning mamlakatimizda yangilik 
kiritishlar muammolari ko‘p yillar davomida ilmiy – texnik taraqqiyotning iqtisodiy 
tadqiqotlari doirasida ishlab chiqilgan. 
“Innovatsiya” atamasidan O‘zbekistonning o‘tish iqtisodiyotida ham mustaqil 
va ham bir qator o‘xshash tushunchalar: “Innovatsion faoliyat”, “innovatsion 
jarayon”, “innovatsion qaror” va h.k. belgilash uchun foydalanilgan. 
Har xil olimlar, ayniqsa xorijlilar (N. Monchev, I. Perlaki, V.D. Xartman, E. 
Mensfild, R. Foster, B. Tviss, Y. Shumpeter, E. Rodjers va boshqalar) bu 
tushunchani o‘zlarining tadqiqotlari obyekti va predmetiga ko‘ra har xil talqin 
qiladilar, ammo innovatsiyalarning bu har xil ta’riflarining tahlili shunday xulosaga 
olib keladiki, o‘zgarishlar innovatsiyalarning o‘ziga xos mazmunini tashkil qiladilar, 
o‘zgarishlar vazifasi esa innovatsion faoliyatning asosiy vazifasi bo‘ladi. 
Avstriyali olim Y. Shumpeter tomonidan beshta tipik o‘zgarishlar ajratilgan: 
1) yangi texnika, yangi texnologik jarayonlar va ishlab chiqarishni yangi 
bozor ta’minotidan foydalanish (oldi - sotdi); 
2) yangi xususiyatlarga ega ma’lumotlarni tadbiq etish; 
3) yangi xom ashyodan foydalanish; 
4) ishlab chiqarish va uning moddiy – texnik ta’minotini tashkil qilishdagi 
o‘zgarishlar; 
5) yangi sotish bozorlarini paydo bo‘lishi. 
Bu qoidalar Y. Shumpeter tomonidan 1911 yildayoq shakllantirilgan. 
Keyinroq, 30 - yillarda u innovatsiya tushunchasini, uni iste’mol tovarlarining yangi 
turlari yangi ishlab chiqarish va texnik vositalar, bozorlar tashkil shakllarini 
sanoatga tadbiq etish va ularda foydalanish maqsadidagi o‘zgarish sifatida talqin 
etgan holda kiritgan. Ba’zida innovatsiyaga jarayonli tizim sifatida qaraladi, shuning 
bilan yangilik kiritishni vaqtda rivojlanishi va yaqqol aks ettirilgan bosqichliligi tan 
olinadi. 
Bozor iqtisodiyoti sharoitlarda innovatsiyalarni bayon qilish metodologiyasi 
xalqaro standartlarga asoslanadi. Fan va innovatsiyalar haqidagi axborotlarni 
to‘plash, ishlab chiqish va tahlil qilish bo‘yicha ishlarni muvofiqlashtirish uchun 
Iqtisodiy hamkorlik va taraqqiyot tashkiloti (OESR) doirasida fan va texnika 
ko‘rsatkichlari bo‘yicha milliy ekspertlar guruhi tashkil qilingan, Fraskati 
qo‘llanmasi (“Tadqiqotlar va tajriba ishlamalarini tekshirishlar uchun taklif 
qilinayotgan standartli amaliyot) ishlab chiqilgan. Hujjat bunday nomni 
tavsiyalarning birinchi versiyasi 1963 yilda italyan shahri Fraskatida qabul 
qilinganligi munosabati bilan olgan. 

Fraskati qo‘llanmasidagi qoidalarga davriy ravishda aniqliklar kiritiladi, bu 
milliy va xalqaro darajalardagi ilmiy – texnik siyosat strategiyasi, ilmiy tadqiqotlar 
va ishlamalarni tashkil qilishdagi o‘zgarishlar bilan asoslanadi. Fraskati qo‘llanmasi 
(1993 y)ning oxirgi tahrirlaridan biridan ilmiy tadqiqotlar va ishlamalar (ITTKI), 
ularning tarkibi va chegaralari, hamda tadqiqotlar va ishlamalar bilan band bo‘lgan 
xodimlar sonini o‘lchash uslubiyotiga tegishli asosiy tushunchalar mavjud.
Texnologik innovatsiyalar haqidagi ma’lumotlarni to‘plash uslubiyoti 1992 yilda 
Oslo shahri (Norvegiya)da qabul qilingan tavsiyalarga asoslanadi. U “Oslo 
qo‘llanmasi” nomini olgan. 
Xalqaro standarlarga muvofiq innovatsiya bozorga tadbiq etilgan yangi yoki 
takomillashtirilgan mahsulot yoki amaliy faoliyatda foydalanilayotgan yangi yoki 
takomillashtirilgan texnologik jarayon yoxud sotsial xizmatlarga yangicha 
yondashish ko‘rinishida ro‘yobga chiqqan innovatsion faoliyatning yakuniy natijasi 
sifatida belgilanadi. 
Innovatsion boshqaruv g‘oyatda murakkabdir. Innovatsion jarayonlarning 
rivojlanishi qonuniyatlarini tahlil qilish uchun innvoatsion menejerlar bo‘lgan 
mutaxassislar zarur, ular yangilik kiritishlarning har xil tashkiliy – iqtisodiy jihatlari 
bilan shug‘ullanadilar. Ularning innovatsiyalarni boshqarishdagi asosiy vazifasi – 
innovatsion jarayonni ilgari surish, ehtimol bo‘lgan to‘siqlarni bashorat qilish va 
ularni bartaraf qilish yo‘llarini belgilashdir. 
Bozor iqtisodiyoti uchun yangilangan mahsulotlardan mansabdor bo‘lgan 
mustaqil firmalarning raqobati, raqobatlashuvchi yangiliklar bozorning mavjudligi 
xosdir. 
Buyuk kompaniyalar muvaffaqiyatlarining ko‘p sonli tarixi bundan darak 
beradi. Shu sababli yangilik kiritishlarning bozorli tanlovi mavjud, unda innovatsion 
menejerlar ishtirok etadilar. 
Innovatsion menejerlar ijodiy jamoalarni tashkil qila turib, yangiliklarni 
qidirib topish va tarqatish, ilmiy tadqiqotlar va ishlamalarga buyurtmalar portfelini 
shakllantirish bilan shug‘ullangan holda, har xil tashkiliy tuzilmalar (fanlar 
akademiyasi, OO‘Y, ilmiy jamiyatlar, tadqiqot tashkilotlari, konstruktorlik 
byurolari, injiniring kompaniyalari va boshqalar)da harakat qilishlari mumkin. Ular 
ilmiy jamoalarni boshqaradilar, ilmiy tadqiqotlarni muvofiqlashtiradilar. Bularni 
barchasi innovatsion boshqaruvchilar malakasi oldiga yuqori talablarni qo‘yadi: ular 
ilmiy texnik va iqtisodiy – psixologik salohiyatga, ham an’anaviy menejer va ham 
tadqiqotchi olim sifatiga ega bo‘lishlari, yangilik kiritishlarning samaradorligini 
baholash va innovatsiyalarni boshqarishga qodir malakali iqtisodchi bo‘lishlari 
kerak. 
Innovatsiyalar (yangiliklarni joriy etish) – menejmentning asosiy 
muammolaridan biri. Fan-texnika va ijtimoiy taraqqiyotning yuqori sur’atlari faqat 
boshqaruvning ilmiy-texnik revolyutsiya natijalarini tezlik bilan va samarali 
o‘zlashtirishga layoqatli bo‘lgan tizimlarining amal qilishiga imkon yaratdi. 
Bugungi kunda yangiliklarni joriy etish kundalik odatiy jarayonga 
aylanmoqda. Shu bilan birga yangiliklarni joriy etish muammosi keng qo‘yilmoqda: 
bu nafaqat yangi texnika yoki texnologiya, balki joriy etilayotgan barcha yangiliklar, 
shu jumladan, iqtisodiy, tashkiliy, boshqaruvga oid yangiliklardan iborat.

Shu o‘rinda innovatsiya va innovatsion faoliyat tushunchalariga aniqlik 
kiritish maqsadga muvofiq hisoblanadi.

Download 1,24 Mb.