Biz ham yo'lda... Ouyosh, tuproq vaslidan
Qiziydi orqada, oldimizda yo‘l.
Go'zal bo'lib ketmish tuproq aslidan
Urug‘ sochib o'tgach mehnat nomli qo‘l.
Yo‘l ravon, po'lat iz singari tekis,
Ikki yog navbahor buyogiga mo‘l.
Ortda qancha yukli, yuksiz qolgan iz,
Oldda borlig'i sir, bosilajak yo‘l.
Naqadar fusunkor ko'rilajak ko'rk!
Damlar ham odimlar qaynoq kunduzga.
Ochiq derazadan el bilan ko‘m-ko‘k
Osmon otiladi mashinamizga.
2
Bizning mashinamiz ufq va quyosh,
El-u yuraklarga kirishga shoshar,
Muazzam adibga safarda yo‘ldosh
Baxtidan quvonchim arshidan oshar.
Safar! Oz kezdimi adib hayotda,
Qishloqlar, shaharlar, ellarga safar.
Mudom shay sayyohday — xayol-qanotda
Taqdirlarga safar, dillarga safar.
Yurib olov kaftda yongan tuproqda
Adib dil isitar nurni qidirdi.
Oltin vodiy kezib horgach, buloqda
Suv qolib, go'zallik, shodlik simirdi.
Har safardan ortib-tortib kelganin
Faqat qalamiga etdi hadya,
Hech
kimsa bilmadi qalam bilganin,
Necha bor sevilib, yondi xufiya.
-^»dCT8Tjs«°~
Bir damda necha bor chiqdi safarga,
Necha el-la birdan qildi u suhbat.
Ming toifa urdi o‘zin asarga,
Goh urush, goh yarash, goh bo‘lib gurbat!
Faqat o‘zi ezgu bu sirdan ogoh,
Yozishga o'ltirgach qilgani safar.
Goh aniq so‘z izlab, rang, jon izlab goh,
Safar qila-qila yozdi u asar...
Ha, adib safarda! Uchar gilamday,
Mashina yeladi ravon izida.
Dalalar yashnaydi bog'i eramday,
Tabiatga shaydo adib ko'zida.
Bu yirik ko'zlarning teran nigohi
Tergan boyoqlarning jilvasi ne tus?
Uchqur xayollarning olov qanoti
Qay asr, qaysi davr damiga to‘kis,
Uni faqat adib o‘zi qilar his.
Hamisha osoyish, salobat siymo,
Bilamiz, jahonni qamrashga qodir.
Kim biladi, shu on — tez oqar
daryo
Kabi ne xil va necha taqdir.
3
Zavqqa solib o‘tar notinch fikridan,
Asabi savalar ne istak dardi?
Yo‘l, faqat yo‘l tutar qalam zikridan,
Yo‘l bosilgan sari — nari ketadi.
