Xarakterga ortiqcha urg’u berilishi ayrim xarakter xususiyatlarining kuchayishi
natijasi sifatida normaning oxirgi variantlaridan biri sanaladi. Bunda individda
boshqalariga nisbatan barqarorlik bo’lgani holda bir xil stressogen (qattiq
hayajonlanuvchi) omillarga zaiflik ortishi kuzatiladi. Xarakterning aksentuatsiyasi
o’ta noqulay vaziyatlarda patologik buzilishlarga va shaxs xulq-atvorining
o’zgarishlariga, psixopatiyaga olib borishi (xarakter shaxsning adekvat ijtimoiy
adaptasiyaga to’sqinlik qiluvchi va amalda takrorlanmaydigan patologiyasi, garchi
to’g’ri davolash sharoitlarida ba'zi tuzatishlarga berilsa ham) mumkin, lekin uni
patologiyaga oid deb hisoblash noo’rindir.
Xarakterning aksentuatsiyasi (ortiqcha urg’u berilishi)
turlarini tasniflash ancha
murakkablik tug’diradi va har xil nomenklaturasi bo’yicha bir-biriga mos
kelmaydi. (K.Leongard, A.Lichko). Lekin aksentuatsiyalashgan xususiyatlarning
tavsifi ma'lum darajada bir xil bo’lib qoladi. Bu har ikkala tasnif sxemalaridan
muvaffaqiyatli terminlarni olib va bunda psixiatrik terminologiya ("shizofreniya
xususiyatlari", "epilepsiya" xususiyatlari va hokazo) bilan to’g’ridan-to’g’ri
o’xshashlik bo’lishidan qochgan holda ortiqcha urg’u beriladigan xususiyatlar
ro’yxatini keltirish imkoniyatini beradi. Xarakterni ortiqcha urg’u berilgan holda
baholash psixiatrning emas, balki pedagogning diqqatini jalb qilishini taqozo etadi,
garchi aksentuatsiya muammosining o’rtaga qo’yilishi tarixi psixiatriya va
psixonevrologiyaga borib taqalganda ham shunday hisoblanadi.
Nemis psixiatri K.Leongard fikricha, 20-50% kishilarda ba'zi xarakter
xususiyatlari shu darajada kuchliki, ba'zan bir xil tipdagi ziddiyat va hissiy
portlashlarga olib kelishi mumkin.
