119
ehtiyojlarini ko`r-ko`rona, tanqid va mulohazasiz qondirishga intilish;
bolani har
qanday qiyinchiliklar va to`siqlardan himoya qilish, uning barcha istaklarini joyida
bajo keltirish, erkalatish,
oddiy yutuqlaridan quvonish, xatolarini sezmaslikka
qaratilgan harakatlar. Bolasi
uchun
“
jonini
jabborga beruvchilar
”
odatda o`zlari
bilmagan holda farzandlariga yomonlik qilayotganliklarini sezmaydilar, natijada
bola kelajakda ishga toqati yo`q, ko`pchilikning ichida o`zini
tuta olmaydigan,
hayotning past-balandliklarida o`zini nochor his etadigan, tantiq, erka bo`lib
qoladi. Ayniqsa, bola o`smirlik yoshiga yetganda, erka, tantiq bo`lgani uchun
do`stlari va tengqurlari davrasida ham hamma aytganlari bo`lishini istaydigan,
liderlikka intiluvchanligini namoyon etgisi keladi, lekin ikkinchi tomondan, aslida
unda bunday sifatlar bo`lmaydi. Gap shundaki, bunday holatlarda ota-ona zurriyodi
timsolida ilgari o`z hayot tajribasida erisholmagan armonlarini ro`yobga chiqargisi
keladi, ularning tarbiya uslublari aynan shunga qaratilgan bo`ladi, lekin bola ko`p
jihatdan nochor ekanligini keyinchalik ijtimoiy muhitning turli vaziyatlariga
tushganida his eta boshlaydi.
