Inklyuziv ta’lim masalasi 90-yilIaming diqqat markazida bo'lib qoldi. Janubiy Afrika
va Janubiy Sharqiy Osiyodagi integratsiyalashgan ta'lim dasturlari asosida yakuniy
ish hujjatlari o'rganilib chiqildi. Natijada barcha davlatlarning Ta’lim vazirliklarida
maxsus maktablar qoshidagi aloxida boiim larga muqobil sifatida inklyuziv ishlash
uslublari qabul qilindi.
Inklyuziv ta’limga bo'lgan ehtiyoj uning jamiyatga va maxsus ehtiyojli bolalar uchun
quyidagi nafli jihatlari mavjudligidan kelib chiqadi:
- inklyuziv ta’lim maxsus ehtiyojli bolalarga doimo o 'z oilasi mahallasi
va
qarindosh-urugiari davrasida bo'lishga imkon beradi;
- inklyuziv ta’lim barcha uchun, ta’lim sifatini yaxshilashga olib keladigan
katalizator bo'lib xizmat qilishi mumkin;
- bolalami oilasidan, o'yidan uzoqda bo'lgan intematlarga joylashtirish ulaming
o'yi, oilasi xamjamiyat hayotiga ishtirok etish huquqigato'sqinlik qiladi;
- o'yidan, oilasidan, ota-ona mexridan uzoqda bo'lgan bola diydasi qattiq bo'lib
o'sadi. Chunki oila tarbiyaning bosh markazidir.
Maxsus extiyojli bolalami umumta’lim muassasalariga qabul qilinishi o'quvchilami
yanada bolaga qaratilgan faolroq va ko'proq o'quvchilamiqamraydigan yangi o'qitish
uslublarini i shlab chiqishga undaydi. Buning nafi esa hamma bolaga tegadi.
Jamiyatda nogironlarga nisbatan yanglish fikr va munosabat mavjud. Ular haqida
ma’lumotlaming kamligi va ularga yoshligidan maxsus muassasalarda yopiq tarzda
ta’lim - tarbiya berilishi bunga sabab bo'lishi mumkin. Bunday munosabatni
yo'qotish yoki kamaytirish ancha mushkul ishdir. Lekin tajribadan shu narsa
ma’lumki, kattalarga nisbatan bolalar farqli va o'xshashlik jihatlami tezroq anglar
ekanlar. Agarda maxsus ehtiyojli bolalar normal rivojlanishdagi bolalar bilan
birgalikda ta ’lim - tarbiya olsalar, bu barcha bolalami nogironlarga nisbatan o'zlari
singari bola ekanliklarini anglab, kamsitmasliklarini ta’minlagan bo'lar edi.