Diniy nuqtai nazarga ko’ra din
-ilohiy, g’ayri tabiiy kuchlarga, xudoga,
payg’ambarlarga, farishtalarga, muqaddas kitoblardagi bayonlarga, oxiratga, butun
yaxshi va yomonlik, ezgulik va yovuzlik yaratganning irodasi bilan bo’lishiga
ishonmoqlik, shayton va iblislardan saqlanishdir.
2
«O‘zbekiston adabiyoti va san’ati», 2000yil 15-sentyabr soni.
41
Qisqa qilib aytganda, din diniy nuqtai nazarga ko’ra, insonning muqaddas ilohiy
kuch - Xudo mavjudligiga asoslangan ongli dunyoqarashi, hissiyoti, e’tiqod
qilish va hatti-harakatlar majmuidir.
Ilmiy dinshunoslik nuqtai nazardan din
– tabiat, jamiyat, inson va uning ongi,
yashashdan maqsadi hamda tadiri insoniyatni bevosita qurshab olgan atrof-
muhitdan (tabiatdan) tashqarida bo’lgan, uni yaratgan, ayni zamonda insonlarga
birdan-bir «to’g’ri», «haqiqiy», «odil» hayot yo’lini ko’rsatadigan va o’rgatadigan
ilohiy qudratga ishonch va ishonishni ifoda etadigan maslak, qarash, ta’limotidir.
Din – muayyan ta’limotlar, xis-tuyg’ular, toat-ibodatlar va diniy tashkilotlarning
faoliyatlari orqali namoyon bo’ladigan olam, hayot yaratilishini tasavvur qilishning
alohida shakli, uni idrok etish usuli.
Din voqelikni, ijtimoiy hayotni, uning xodisalarini o’ziga xos tarzda in’ikos
ettiruvchi ijtimoiy ong shakllaridan biridir.
Dininig umumiy tarixini faqat uni yaxlit muayyan qonun qoidalarga bo’ysungan,
har xil ziddiyat qaramaqarshilik jarayonlari bilan bog’liq aslida ijtimoiy iqtisodiy
tuzum bilan belgilanuvchi ijtimoiy ong shakli deb qaragan holda o’rganish
mumkin. Bu degani har bir dinni uning kelib chiqishi taraqqiyoti, uni paydo qilgan
konkret tarixiy sharoit va u yashayotgan jarayonni o’rganish ham demakdir.
2-masala bayoni
:Din inson va jamiyat hayotida bir qator vazifalarni bajarib
kelgan. Shulardan ba’zilarini aytib o’tamiz:
-
har qanday din o’ziga e’tiqod qiluvchilar uchun to’ldiruvchilik, ovituvchi
(kompesatorlik) lik vazifasini bajaradi;
-
dinlar muayyan dinga e’tiqod qiluvchilarni ushbu ta’limot doirasida
saqlashga harakat qiladi. Buni dinlarning birlashtiruvchilik (integrativlik)
funktsiyasi deyiladi;
-
din dindorlar hayotini tartibga solish, nazorat qilish – regulyativlik
funktsiyasini bajaradi;
-
dindorlarning birligini, jamiyat bilan shaxsning o’zaro aloqasini
ta’minlovchi xususiyat, ya’ni aloqa bog’lovchi (kommunikativ) funktsiyani
bajaradi;
din dindorlarni axloqli, odobli qilib tarbiyalash kabi vazifalarni bajaradi.
3
Dinning nima ekanligi turlicha izohlansa-da, umuman olganda Din – ishonmoqlik
tuyg‘usidir. Bunday tuyg‘usi bo‘lmagan xalq yo‘q. Chunki biron-bir xalch Dinsiz,
e’tiqodsiz, biron-bir narsaga ishonchsiz yashay olmaydi. Din insoniyatning eng
teran, eng go‘zal ma’naviy-ruhiy ehtiyojlaridan biridir. Insoniyat tarixida Din turli
shakllarda namoyon bo‘lgan. Dinning dastlabki ko‘rinishlari fetishizm, totemizm,
animizm, sehrgarlik va boshqalardir. Shuningdek, urug‘-qabila Dinlari, milliy
3
Qarang. Ortiqov A., Abdusamedov A.E. «Dinshunoslik asoslari» kursidan uslubiy maslahatlar. 2-qism.
Toshkent – 2000., 2-bet.
42
Dinlar (iudaizm, hinduiylik, sintoizm, daosizm, konfutsiychilik), jahon Dinlari
(buddizm, xristianlik, islom) vujudga kelgan. Din avvaliga ko‘pxudolik
(politeistik), so‘ngra yakkaxudolik (monoteistik) ko‘rinishida bo‘lgan. Har bir Din
diniy dunyoqarash, diniy marosim, diniy tuyg‘u va sig‘inish ob’ektlarini o‘z ichiga
oladi. har qanday jamiyatda Din ma’lum ijtimoiy, ma’naviy va ruhiy vazifalarni
bajaradi. Uning ijtimoiy hayotga ta’siri kuchlidir. Har bir Din dindorlarini o‘z
ta’limoti doirasida saqlashga harakat qiladi, o‘z qavmlari uchun tasalli beruvchi,
ovutuvchilik vazifasini o‘taydi. Dinlar o‘z marosim va bayramlarinin qavmlari
tomonidan qat’iy tartibga amal qilgan holda bajarilishini shart qilib qo‘yadi,
shuningdek, o‘z qavmlarining birligini, jamiyat va shaxsning o‘zaro aloqada
bo‘lishini ta’minlashga intiladi. Din insonga yashashdan maqsad, hayot mazmuni,
bu dunyo va u dunyo masalalariga o‘z munosabatini bildirib turadi. U
umuminsoniy axloq me’yorlarini o‘ziga singdirib, xulq-atvor qoidasiga aylantiradi.
(Q.Axloq) Madaniyat rivojiga katta ta’sir ko‘rsatib, umuminsoniy va milliy
qadriyatlarni saqlab qolish va milliy avloddan-avlodga yetkazish ishiga yordam
beradi.
Din xam boshqa ta’limot va nazariyalar singari xayot masalalari, jumladan,
inson moxiyati , uning mavqei, yashashi kabi muamolarga ozicha javob beradi.
Din inson etiqodi ,manaviy dunyosi, xis-tuyg`ulari, axloqiy vaestetik tasavurlari
bilan bog`liq murakab dunyoqarash bolib,u ozicha xayot muamolarni yechadi va
javob beradi. Dini oddiy xayoliy afsona va toat-ibodatgina deb ta’riflab
bo`lmaydi.Xudo tushunchasi muayan extiyoj sifatida kishilarni biriktirish, ularni
qonun-qoida va tartibga o`rgatish, xis-tuyg`ular va didini qanoatlantirish vositasi
sifatida yuzaga kelgan. Diniy talimot o`tmishda kishi ma’naviy extiyojlani
qondirib, tabiat olamidagi va ijtimoiy xayotdagi xilma-xil xodisalarni
tushuntiribberishga intilgan. Dinshunos olim C.A. Tokaref ta’kidlagandek , barcha
dinlar foniy dunyo yovuzliklaridan qutilish, yahshilika intyilish g`oyalari bilan
sug`arilgan. (Diniy ta’limotlar, - deb yozadi u, -nixoyatda turli tuman shakildagi
e’tiqodlarga, xarxil diniy – mifalogik namunalarga qaralib qaramay, aslida, bir kata
muamoni xal qiladi:Kishilar xayotidagi yomonlik, jabru jafolar qayerdan paydo
bo`lgan va ulardan qanday qutilish mumkin? Javoblar xarxil bo`lsada mazmuni bir
xil ). Jaxon dinlarni xammasi xayot,yashash talimoti sifatida yuzaga kelgan, barcha
muqaddas kitoblar Avesto , Zabur , Tavrot ,Injil , Quronda maskur axloqiyb
tarbiyaviyb masalalar asosiy o`rini egallaydi. Buyuk rus yozuvchisi L.N. Tolstoy
xarbir inson uchun din bosh masala, uni xayot maqsadlariga berilgan javob deb
ta’riflaydi. F.M. Dostoyevskiy esa xar bir xalqa xos diniyb e’tiqodni asosiy
moxiyati yahshilik va yomonlikni ajratishda deb hisoblaydi. Jaxon dinlarini
yashovchanligi aslida uning umum insoniy qadryatlariga tayanib, inson axloqiy va
ruxiy kamolotiga zo`r tasir o`tkazib kelganligidadir. Diniy dunyoqarash orqali
43
inson asrlar davomida noxaqlik , adolatsizlik kabi xukumron tartiblarga qarshi
noroziligini bildirgan. Ayrim kishilar borliq oldida ojizligi tufayli g`ayritabiiy
kuchga itoat qilish, go’yoki abadiy yaratilgan ilohiy tartib qoidalarga bo’ysunishni
zaruriyat deb hisoblagan.
|