24
о‘lchash tamoyilini 1868 yilda Fizo о‘rtaga tashlagan edi. 1890 yilda Maykelson bu
usulni takomillashtirdi va 1920 yilga kelib bu asbobni yasadi va uning yordamida ba’zi
bir yulduzlarning diametrini о‘lchadi.
Ikki yulduz bir-biridan
burchakli masofada joylashgan bо‘lib, bu burchak
shunchalik kichik bо‘lsinki, uni teleskop fokal tekisligida ajratib bо‘lmasin. Teleskopning
obyektivini oralaridagi masofasi D bо‘lgan ikkita tirqishli tо‘siq bilan berkitsak, bu ikkita
tirqishdan chiqayotgan nurlar interferensiyasi kuzatiladi. Ikki manbadan hosil bо‘lgan
interferension tasmalar tizimi bir-biriga nisbatan
masofaga siljigan bо‘ladi.
Bitta tizimga mos keluvchi markaziy tasma va unga qо‘shni bо‘lgan keyingi tasma
orasidagi burchak
- ga teng bо‘ladi. Bu burchak D sin
=
yoki
=
/D shartlardan
aniqlanadi. Tirqishlar orasidagi masofa D – ni uzgartirib,
- burchakni о‘zgartirish
mumkin.
= 2D bо‘lganda, ya’ni bir tizimning maksimumiga ikkinchi tizimning
minimumi tо‘g‘ri kelganda tasmalar yuqoladi. Shunday qilib berilgan tо‘lqin uzunligi
uchun izlanayotgan burchakli masofa
=
2D shartdan aniqlanadi.
1920 yilda Maykelson qо‘shaloq Kapella yulduzining burchakli masofasi 0,042
0
ga
tengligini о‘lchadi. О‘sha yili Maykelson gigant yulduzlar turkumiga kiruvchi Betelgeyze
yulduzining diametrini о‘lchadi. U 0,047
0
ga teng bо‘lgan. Tajribalardan bu yulduzning
chiziqli diametri 3,9·10
8
km ekanligi aniqlangan (solishtirish uchun Quyoshning diametri
1,4·10
6
km ga teng).
1958 yilda Braun va Tvisslar aniqligi 0,0005' ga teng bо‘lgan yulduz
interferometrlarini yaratishdi.