-MAVZU:  «PSIХОTЕХNIK BIRLIK» PSIХОLОGIK TАHLIL BIRLIGI SIFАTIDА

Shaxsning eng muhim xususiyatli jihatlaridan biri 
—
bu uning individualligidir, ya’ni 
yakkaholligidir. Individuallik deganda, insonning shaxsiy psixologik xususiyatlarining betakror 
birikmasi tushuniladi. Individuallik tarkibiga xarakter, temperament, psixik jarayonlar, holatlar, 
hodisalar, hukmron xususiyatlar yig‘indisi, iroda, faoliyatlar motivlari, inson maslagi, 
dumyoqarashi, iqtidori, har xil shakldagi reaksiyalar, qobiliyatlari va shu kabilar kiradi. Psixik 
xususiyatlarning birikmasini aynan o‘xshash tarzda aks ettiruvchi inson mavjud emas. Masalan, 
yaqin odamdan ayrilganligi qayg‘ualam, uning bilan birga esa hayotda tiklab bo‘lmovchi va 
boshqalarda takrorlanuvchi fazilatlar 
murakkab voqelikning mangulikka yo‘nalishi bilan izohlash 
mumkin. Shaxs o‘zining qadrqimmati va nuqsonlari bilan ijtimoiy turmushda faol ishtirok qilishi, 
ta’lim va tarbiya yordamida yuzaga kelgan o‘zining kuchli va kuchsiz jihatlari bilan yaqqol, 
betakror oliy zotdir. 
Odam jamiyatdaturli guruhlar faoliyatida qatnashar ekan, ko‘pincha, ularda har xil 
vazifalarni (funksiyalarni) bajaradi, o‘zaro hech bir o‘xshamagan rollarni ijro etadi. Masalan, 
otaonaning, oilaning «egovi», injiq, «zo‘ravon» bola o‘z tengqu
rlari davrasida ehtiyotkorona 
harakat qilib, o‘zini tamoman boshqacha tutadi. Shuningdek, jiddiy, talabchan va xizmat vaqtida 
boshqalarga qo‘shilmaydigan sayohat davrida, mehnat faoliyatida, hashar va hamkorlikda, 
ulfatchilikda hazilkash va qiziqchiga aylanishi mumkin. Yuqorida keltirilgan masalalardan bitta 
odamning o‘zi turli vaziyatlarda mazmun jihatdan birbiriga qarama
-qarshi rollarni bajaradi. 
Aksariyat hollarda odam turlituman vaziyatlarga, sharoitlarga mos, ularga mutanosib bo‘lgan 
jihatlarni (jabhalarni) namoyon qiladi, uning oilada, xizmat vazifasida, jamoatchilik orasida, sport 
musobaqasida va shu singarilarida o‘z zimmasiga olgan rollarni birbiriga qarama
-qarshi emas, 
balki o‘zaro hamohang tarzda o‘ynaydi. Ana shu inson fazilatlarining, xislatlari
ning, sifatlarining 
birbiriga mosligi shaxsning yaxlitligini ko‘rsatuvchi alomatlardan biri bo‘lib, undagi qarama
-
qarshilik, ziddiyat va shakllanib ulgirmagan xususiyatlarning ko‘rsatkichi uningturli vaziyatlarda 
bajariladigan rollarning o‘zaro birbiriga z
idligi yoki nomutanosibligi hisoblanadi. 
Inson jamiyatningturli guruhlarida odamlarning o‘z zimmasiga olgan vazifalari va rollari 
qanchalik rangbarang bo‘lmasin, turmushdagi mavqei ko‘p ma’no, ko‘p qirrali xususiyatga ega 
bo‘lishidan qat’i nazar, inson shaxsiga to‘la mos keladigan haqiqiy tavsif berish imkoniyati 
saklanib qoladi. Unga beriladigan tavsif faqat uning o‘ynaydigan asosiy rollarini, egallagan 
mavqeining individualligini namoyon qiluvchi motivlarini aniqlash bilan emas, balki uning ishlab 
chiqari
shga, moddiy boyliklarni^o‘zlashtirishga nisbatan munosabatini o‘rganish orqali beriladi. 
O‘zbekistonda inson shaxsiga beriladigan asosiy tavsif uning asosida gumanistik, mustaqil, 
huquqiy jamiyat qurish jarayoniga nisbatan va bu ijtimoiy jarayonda faol qatnashishi kabi muhim 
mezonlarga asoslanadi. 
Jahon psixologiya fanining ilg‘or taraqqiyparvar, gumanistik tadqiqotchilarining tajribasida 
ko‘rsatilishicha, shaxsning psixologik tuzilishi, psixologik xususiyatlari, xarakter xislati, 
temperament xususiyatlari
, irodaviy sifatlari, akliy qobiliyatlari, iste’doddarajalari, barqaror 
qiziqishlari, hukmron motivlari, hissiyoti va shu kabilarning birikmasi (majmuasi) har bir yaqqol, 
alohida odamda betakror, barqaror, turg‘un birlikni tashkil etadi. Bu esa, o‘z navbat
ida gsh.xsni 
psixologik tuzilishining nisbiyligi, qat’iyligi, stereotipligi to‘g‘risidagi fikrni qat’iy tasdiqlashga 
imkon yaratadi. 
Psixik holatlar, hodisalar (hissiyot, xohish, orzu, tafakkur va shu kabilar) uzluksiz ravishda 
o‘zgarib turishi, ijtimoiy guruxlarda, hayotiy vaziyatlarda odam o‘z zimmasiga olgan rollariga 
aloqador xulq-
atvorning o‘zgarishi, yoshni ulg‘ayib borishi ham shaxsning psixologik qiyofasi 
(milliylik, etnik ta’sir asosida) muayyan darajada barqarorlikni saqlaydi. Mazkur nisbiy 
barqarorlik odam qatnashadigan uning yashash sharoitlari, jismoniy xususiyatlarining qiyofasi 
bilan uyg‘unlikda shakllantiruvchi ijtimoiy munosabatlar yig‘indisining doimiyligi bilan uzviy 
bog‘liqdir. Biroqbiz qayd qilib o‘tgan doimiylik nisbiy xususiyatga egadi
r. Chunki shaxsni psixik 
tuzilishining o‘zgarishi jahon psixologlarining bir qator tadqiqotlarida o‘rganilgan. Bu o‘zgarishlar 
odamning yashash muhiti, amalga oshiradigan faoliyatida namoyon bo‘luvchi hisoblanib, ular 
ijtimoiy ta’sir, tarbiya sharoitiga be
vosita aloqadordir. 

Demak, shaxsning nisbatan barqaror va nisbatan o‘zgaruvchan xususiyatlari inson 
xislatlarining yaxlitligi va o‘zaro bog‘liqligidan, yatiga ega. Hayotda biron bir tanbeh berishning 
o‘zi kimdadir ruhiy hisni uyg‘otsa, boshqa birining sirt
iga ham yuqmasligi uchraydi. Shunday 
qilib, odamga ta’sir qiluvchi barcha tashqi qo‘zg‘atuvchilar ijtimoiy shartsharoitlarga, faoliyatning 
ichki tarbiyaviy qismlari (tomonlari, jihatlari, jabhalari, tarkiblari) tuzilishi yig‘indisi bilan 
boyitilishi evazig
a shaxs degan tushuncha hosil bo‘ladi.
Shaxsning eng muhim xususiyatli jihatlaridan biri bu uning individualligidir, ya’ni 
yakkaholligidir. Individuallik deganda, insonning shaxsiy psixologik xususiyatlarining betakror 
birikmasi tushuniladi. Individuallik tarkibiga xarakter, temperament, psixik jarayonlar, holatlar, 
hodisalar, hukmron xususiyatlar yig‘indisi, iroda, faoliyatlar motivlari, inson maslagi, 
dunyoqarashi, iqtidori, har xil shakldagi reaksiyalar, qobiliyatlari va shu kabilar kiradi. Psixik 
xusus
iyatlarning birikmasini aynan o‘xshash tarzda aks ettiruvchi inson mavjud emas. Masalan, 
yaqin odamdan ayrilganligi qayg‘ualam, uning bilan birga esa hayotda tiklab bo‘lmovchi va 
boshqalarda takrorlanuvchi fazilatlar murakkab voqelikning mangulikka yo‘nali
shi bilan izohlash 
mumkin. Shaxs o‘zining qadrqimmati va nuqsonlari bilan ijtimoiy turmushda faol ishtirok qilishi, 
ta’lim va tarbiya yordamida yuzaga kelgan o‘zining kuchli va kuchsiz jihatlari bilan yaqqol, 
betakror oliy zotdir. 
Psixologiya fanida keskin 
qayta qurish jadal sur’atlar bilan davom etayotgan bir davrda 
yuqoridataxlil qilingan qo‘sh (ikki) omillik konsepsiyasiga qanday munosabatda bo‘lish maqsadga 
muvofiq? 
Jumladan, dialektik materializm darg‘alarining iborasi bilan aytganda, inson shaxsining 
mohiyati barcha ijtimoiy munosabatlar yig‘indisidan iborat, bu ifodaga o‘ta keskin e’tiroz 
bildirishga hojat yo‘q. Chunki shaxs ijtimoiy mavjudod bo‘lganligi (mikromuhit mahsuli ekanligi 
tan olinmasada) uchun unda tabiiybiologiktuzilish alomatlari saklanib qolishi tabiiy holdir. 
Masalan, shaxs tuzilishida biologik va ijtimoiy (sotsial) omillarni birlamchi deb e’tirof qilish 
muammoning bir tomoni (ularni hisobga olish, albatta zarur), lekin ikkinchi tomoni ularning 
o‘zaro munosabatlarini qay tarzda tushunishda o‘z ifodasini topadi. Ko‘pgina psixologlarning 
fikricha, bizning nuqtai nazarimizcha, qo‘sh omillik nazariyaning bahsli jabhasi shundan iboratki, 
bu nazariya ijtimoiy omil bilan biologik voqelikni, muhit bilan biologik tuzilishni, «ekzopsixika» 
bilan «endopsixika»ni mexanik ravishda birbiriga qarama
-
qarshi qo‘yadi, o‘zaro ta’sir etish 
muammosiga loqaydlik bilan munosabatda bo‘ladi. Mazkur konsepsiya vakillari shaxsning 
shakllanishi va uning tuzilishiga ta’sir qiluvchi tabiiy va ijtimoiy omillar ichki imk
oniyatlari 
mavjud ekanligini hisobga olmaydilar. 
Ta’kidlab o‘tilgan fikrlarni tasdiklash maqsadida ular o‘tkazgan tajribalariga murojaat 
qilamiz. Qo‘sh omillik nazariya tadqiqotchilari tajribalarida 80—
130 sm balandliqdagi 
odamlarning shaxs xislatlarini ta
rkib toptirish o‘rganilgan. Buning natijasida ular shaxsning 
tuzilishida ko‘p xislatlari o‘xshashligi topilgan. Bunday odamlarning bo‘yi past (pakana) 
bo‘lishlaridan tashqari, ularning tuzilishida hech qanday nuqson va kamchilik yo‘q ekanligi 
aniqlangan. Bunday toifaga kiruvchi kishilarda bolalarga xos kulgini, hech bir tanqidsiz 
optimizmni, o‘ta soddalikni, muayyan darajada hissiy (emotsional) zo‘riqishni talab qiladigan 
vaziyatga nisbatan chidamlilikni, uyat hissining kamroq ekanligini uchratish mumkindir. 
Shaxsning xislatlariga na «endopsixika», na «ekzopsixika» qismlarini kiritish mumkin emas. 
Chunki shaxsning sifatlari mitti odamlarning psixik xususiyatlarining mahsuli bo‘lib, ular bo‘yiga 
nisbatan o‘z tengqurlari o‘rtasidagi farq aniqlangan davrdan e’t
iboran shunday bir ijtimoiy 
vaziyatda paydo bo‘lishi, tarkib topishining takomillashishi tabiiydir. Shuni alohida ta’kidlab 
o‘tish joizki, tevarak
-
atrofdagilarning mitti odamlarga bo‘ydor kishilarga qaraganda boshqa 
munosabati, ularning pisand qilmasligi, kamsitilishi, ular ham barcha kabi narsalarni his qilish, 
orzu qilish, ajablanish, hayron qolish sababli ularda shaxsning o‘ziga xos tuzilishi vujudga keladi. 
Bunday yaqqol voqelik ularning ruhiy ezilishini, ba’zan boshqalarga, hatto o‘zlariga nisbatan 
taj
ovuzkorona yo‘l tutishlarini niqoblaydi, xolos. Mabodo biz mitti odamlar (liliputlar) o‘zlari 
bilan bapbarovar bo‘yli kishilar muhitida yashaydi deb tasavvur qilsak, u holda ularda ham 

tevarak-atrofdagi boshqa odamlardagi kabi mutlaqo boshqacha shaxsiy fazilatlar, xususiyatlar, 
xislatlar, sifatlar mujassamlashishi mumkin bo‘lar edi.
Taraqqiyparvar (gumanistik) psixologiya fanida ta’kidlanganidek, shaxs tuzilishidagi tabiiy, 
organik jihatlar va holatlar uning ijtimoiy shartsharoitlariga bog‘liqtarkibiy qisml
aridir. Shaxs 
tuzilishidagi tabiiy (anatomikfiziologik va boshqa sifatlar) va ijtimoiy omillar yaxlit birlikni 
tashkil qiladi va ular hech mahalixtiyorsiz ravishda birbiriga qarama-
qarshi qo‘yilishiga yo‘l 
qo‘ymaslik kerak.
Shunday qilib, ilmiy psixologiya (materialistik deb atashdan saklanish maqsadida) fanida 
barcha kategoriyalarga umumbashariy, umuminsoniy tamoyil nuqtai nazardan yondashish shaxs 
tuzilishida tabiiy (biologik) va ijtimoiy (sotsial) omillar rolini tan oladi, inson shaxsidagi biologik 
va ijtimoiy voqeliklarni atigi shularning negizida qarama-
qarshi qo‘yishga tanqidiy munosabatda 
bo‘ladi.
Shaxs muammosini dialektik materializm pozisiyasida turib himoya qiluvchi sobiq sovet 
psixologiyasi va boshqa taraqqiyparvar yo‘nalish vakillari shaxsning f
aolligi tevarak-atrofdagi 
olam bilan bo‘ladigan o‘zaro munosabat jarayonida faoliyat vujudga kelishi mumkin degan 
ta’limotga asoslanadi. Shaxsni faolligining manbai uning ehtiyojlari hisoblanib, xuddi shu 
ehtiyojlar odamni muayyan tarzda va ma’lum yo‘nalis
hda harakat qilishga undaydi. Xuddi shu 
boisdan ehtiyoj shaxs faolligining manbai sifatida yuzaga keladi va uning yaqqol turmush 
sharoitiga bog‘liqligini aks ettiruvchi holatdir.
Ehtiyojlarda shaxsning yaqqol ijtimoiy turmush sharoitlariga bog‘liqligi moti
vlar tizimi 
(motivatsiya) sifatida o‘zining faol jabhalari bilan ifodalanadi. Motivlar ma’lum ehtiyojlarni 
qondirishga qaratilgan faoliyatga nisbatan moliklikdir, degan ta’riflanishga mutlaqs mosdir. 
Psixologiya fanida qiziqishlar deganda, odamlarning bili
sh jarayoniga yo‘naltirilgan 
ehtiyojlarning hissiy aks etishidir. Bilish ehtiyojlarini shaxs tomonidan qondirilishi uning 
bilimlaridagi uzilishlarini to‘ldirishga, ta’lim vaziyatlariga to‘g‘ri moslashishga hamda ularni 
tushunishga zarur imkoniyatlar yaratadi va yordam beradi. 
E’tiqod odamning shaxsiy qarashlari, xulq
-atvor tamoyillari, ilmiy dunyoqarashlariga 
asoslanib harakat qilishga undovchi anglashilgan ehtiyojlar majmuidir. E’tiqod shaklida yuzaga 
keladigan ehtiyojlarning mazmunini odamni qurshab turgan tabiat va u yashaydigan jamiyat 
haqidagi bilimlar hamda ularni muayyan darajada shaxs tomonidan anglash hosil qiladi va 
astasekin turli tashqi ta’sirlar yordamida takomillashib boradi.
Insonda vujudga keladigan tilaklar sa’yharakatlar motivlari 
Hisoblanib, bu motivlarda aynan 
shu vaziyatda bevosita yaqqol namoyon bo‘lmagan turmush va rivojlanish sharoitlarida ehtiyojlar 
ifodalanadi. 
Shaxsning psixik taraqqiyotining harakatlantiruvchi kuchlari insonning hayotifaoliyati 
davomida o‘zgarib turuvchi ehtiyojlari bilan ularni qondirishninghaqiqiy imkoniyatlari o‘rtasidagi 
qarama-
qarshiliklar bo‘lib hisoblanadi. Bular to‘g‘risida jahondagi ilmiy psixologik adabiyotlarda 
bir qator qimmatli va boy materiallar mavjuddir. 
Odatda, shaxsni rivojlantirish, shakllantirish, tarkib toptirish, kamolotga yetkazish mavjud 
qarama-
qarshiliklarni, ziddiyatli vaziyatlarni yengish, irodaviy zo‘r berish, zo‘riqish, tanglik, 
jiddiylik holatlarini boshqarish, o‘zini qo‘lga olish orqali ushbu faoliyatni amalga 
oshirishningoqilo
na, omilkor vositalarini (yo‘llari, usullari, operatsiyalari, ko‘nikmalari, uquvlari, 
malakalari, odatlari, harakatlari, sa’yharakatlari kabilarni) o‘zlashtirish, egallash natijasida 
vujudga 
keladi. 
Bularning 
barchasi 
imitatsiya 
(taqpid), 
identifikatsiya, 
refleksiya, 
stereotipizatsiya, ta’lim, o‘qitish, o‘qish, o‘rganish, o‘rgatish, saboq olish, o‘zlashtirish, mustaqil 
bilim olish jarayonida yuzaga keltiriladi. Mazkur holatda aniq faoliyat orqali ehtiyojni qondirish 
qonuniy ravishda yanada yuksakroq, yuqori 
bosqichdagi yangi xususiyatga ega bo‘lgan ehtiyojni 
tug‘diradi.
Shunday qilib, ehtiyojlarning tug‘ilishi, taraqqiyoti, ularni saralash va shakllantirish hamda 
mustaqil, demokratik, huquqiy jamiyat kishisiga xos bo‘lgan milliy, hududiy ma’naviyat, ruhiyat 
va qadriyatlarning qonuniyatlariga, xossalariga, mexanizmlariga asoslangan sharqona, o‘zbekona 
yuksak axloqiy hislarga ega insonlarni voyaga yetkazish respublikamiz psixolog olimlarining 

oldida turgan asosiy vazifalaridan biridir. Buning uchun psixologlar 
ko‘p tajribalarda sinalgan 
(ishonchli, validli, reprezentativ) testlar, metodlar (innovasion xususiyatli), metodikalar (ularning 
invariantlari, variatsiyalari, modifikatsiyalari), muayyan kasbiy malakalar, uslubiy qurollar 
(ko‘rsatmalar, tavsiyalar, ishlam
alar, modul va reyting tizimlari), zamonaviy texnik vositalar bilan 
to‘lato‘kis qurollanishlari, nazariy vaamaliy bilimlarni egallashlari, olingan natijalarni ko‘p qirrali 
(sifat, miqdor, korrelyatsion, dispersion, faktor va hokazo) tahlil qila bilishlari, chuqur talqin qila 
olishlari mutlaqo zarurdir. Chunki bularsiz shaxsni komil inson sifatida shakllantirish, kamol 
toptirish mumkin emas, binobarin, ikkiyoklama o‘zaro ta’sir bunday imkoniyat yaratishga qodir.
Jahon psixologiyasi fanida shaxsning kamoloti, 
uning rivojla nishi to‘g‘risida xilmaxil 
nazariyalar yaratilgan bo‘lib, tadqiqotchilar inson shaxsini o‘rganishda turlicha pozisiyada 
turadilar va muammo mohiyatini yoritishda o‘ziga xos yondashishga egadirlar. Mazkur 
nazariyalar qatoriga biogenetik, sotsiogenetik, psixogenetik, kognitivistik, psixoanalistik, 
bixevioristik kabilarni kiritish mumkin. Quyida sanab o‘tilgan nazariyalar va ularning ayrim 
namoyandalari tomonidan shaxsni rivojlantirishning prinsiplari to‘g‘risidagi qaradxlariga to‘xtalib 
o‘tamiz
. 
Biogenetik nazariyaning negizida insonning biologik yetilishi bosh omil sifatida qabul 
qilingan bo‘lib, qolgan jarayonlarning taraqqiyoti ixtiyoriy xususiyat kasb etib, ular bilan o‘zaro 
shunchaki aloqa tan olinadi, xolos. Mazkur nazariyaga binoan, taraqqiyotning bosh maqsadi
biologik determinantlariga (aniqlovchilariga) qaratiladi va ularning mohiyatidan sotsialpsixologik 
xususiyatlar keltirilib chiqariladi. 
Taraqqiyot jarayonining o‘zi, dastavval biologik yetilishning universal bosqichi sifatida 
sharxdanadi va talqin qilinadi. 
Biogenetik qonunni F.Myuller va E.Gekkellar kashf qilishgan. Biogenetik qonuniyat 
organning taraqqiyoti nazariyasini tashviqot qilganda hamda antidarvinchilarga qarshi kurashda 
muayyan darajada tarixiy rol o‘ynagan. Biroq’rganning
individual va tarixiy taraqqiyoti 
munosabatl; rini tushuntirishda qo‘pol xatolarga yo‘l qo‘ygan. Jumladan, biogenetik qonunga 
ko‘ra, shaxs psixologiyasining individual taraqqiyoti (ontogenez) butun insoniyat tarixiy 
taraqqiyotining (filogenez) asosiy bosq
ichlarini qisqacha takrorlaydi, degan g‘oya yotadi.
Nemis psixologi V.Shternning fikricha, chaqaloq (yangi tug‘ilgan bola) hali u odam emas, 
balki faqat sut emizuvchi hayvondir, u olti oylikdan oshgach, psixik taraqqiyoti jihatidan faqat 
maymunlar darajasiga tenglashadi, ikki yoshida esa oddiy odam holiga keladi, besh yoshlarda 
ibtidoiy poda holatidagi odamlar darajasiga yetadi, maktab davridan boshlab ibtidoiy davrni 
boshidan kechiradi, kichik maktab yoshida o‘rta asr kishilar ongiga va nihoyat yetukli dav
rdagina 
(16
—
18 yoshlarda) u hozirgi zamon kishilarining madaniy darajasiga erishadi. 
Biogenetik nazariyaning yirik namoyandalaridan biri bo‘lmish amerikalik psixolog S.Xoll 
psixologik taraqqiyotning bosh qonuni Deb «rekapitulyatsiya qonuni»ni (filogenezni 
qisqacha 
takrorlashni) hisoblaydi. Uning fikricha, ontogenezdagi individual taraqqiyot filogenezning 
muhim bosqichlarini takrorlaydi. Olimning talqi niga binoan, go‘daklik hayvonlarga xos 
taraqqiyot pallasini qaytarishdan boshqa narsa emas. Bolalik davri esa qadimgi odamlarning asosiy 
mashg‘uloti bo‘lgan ovchilik va baliqchilik davriga aynan mos keladi. 8—12 yosh oralig‘ida o‘sish 
davri o‘smiroldi yoshidan iborat bo‘lib, yovvoyilikning oxiri va sivilizatsiyaning boshlanishidagi 
kamolot cho‘qqisiga hamohangdir. O‘spirinlik esa jinsiy yetilishdan (12—
13) boshlanib, to 
yetuklik davri kirib kelgunga qadar (22
—
25 yoshgacha) davom etib, u romantizmga ekvivalentdir. 
S.Xollning talqiniga qaraganda, bu davrlar «bo‘ron va tazyiqlar», ichki va tashqi nizolar 
(konflikt)
dan iborat bo‘lib, ularning kechishi davomida odamda «individuallik tuyg‘u»si vujudga 
keladi. Shaxsni rivojlanishining ushbu nazariyasi o‘z davrida bir talay tanqidiy mulohazalar 
manbai vazifasini o‘tadi, chunki inson zotidagi rivojlanish bosqichlari filog
enezni aynan 
takrorlamaydi va takrorlashi ham mumkin emas. 
Biogenetik konsepsiyaning boshqa bir turi nemis «konstitusion psixologiyasi» (insonning 
tana tuzilishiga asoslagan nazariya) namoyandalari tomonidan ishlab chiqilgan. E.Krechmer shaxs 
(psixologiyasi) tipologiyasi negiziga bir qancha biologik omillarni (masalan, tana tuzilishining tipi 
va boshqalarni) kiritib, insonning jismoniy tipi bilan o‘sishining xususiyati o‘rtasida uzviy 

bog‘liqlik mavjud, deb taxmin qiladi. E.Krechmer odamlarni ikkita katta g
uruhga ajratadi va uning 
bir boshqa sikloid toifasiga xos (tez qo‘zg‘aluvchi, histuyg‘usi o‘ta barqaror), ikkinchi uchida esa 
shizoid toifasiga (odamovi, munosabatga qiyin kirishuvchi, histuyg‘usi cheklangan) xos odamlar 
turishini aytadi. Bu taxminini u sh
axs rivojlanishi davriga ko‘chirishga harakat qiladi, natijada 
o‘smirlarda sikloid xususiyatlari (o‘ta qo‘zg‘aluvchanlik, tajovuzkorlik, affektiv tabiatlilik), ilk 
o‘spirinlarda esa shizoidlik xususiyatlari bo‘ladi, deya xulosa chiqaradi. Lekin insonda bio
logik 
shartlangan sifatlar hamisha yetakchi va hal qiluvchi rol o‘ynay olmaydi, chunki shaxsning 
individualtipologik xususiyatlari birbiriga aynan mos tushmaydi. 
Biogenetik nazariyaning namoyandalari amerikalik psixologlar A.Gezell va S.Xoll 
taraqqiyotning 
biologik modeliga chamalab ish ko‘radilar, bu jarayonda muvozanat, integratsiya 
va yangilanish sikllari o‘zaro o‘rin almashinib turadi, degan xulosaga keladilar.
Psixologiya tarixida biologizmning eng yaqqol ko‘rinishi Zigmund Freydning shaxs 
talqinida o‘z ifodasini topgan. Uning ta’limotiga binoan, shaxsning barcha xattiharakatlari (xulqi) 
ongsiz biologik mayllar yoki instinktlar bilan shartlangan, ayniqsa, birinchi navbatda, u jinsiy 
(seksual) mayliga (libidoga) bog‘likdir. Bunga o‘xshash biologizatorlik
omillari inson xulqini 
belgilovchi birdanbir mezon yoki betakror turtki rolini bajara olmaydi. 
Biogenetik nazariyaning qarama-
qarshi ko‘rinishi —
bu aksil qutbga joylashgan 
sotsiogenetik nazariya hisoblanadi. Sotsiogenetik yondashishga binoan, shaxsda ro‘
y beradigan 
o‘zgarishlar jamiyatning tuzilishi, ijtimoiylashish (sotsializatsiya) usullari, uni qurshab turgan 
odamlar bilan o‘zaro munosabati vositalaridan kelib chiqqan holda tushuntiriladi. Ijtimoiylashuv 
nazariyasiga ko‘ra, inson biologik tur sifatida tug‘ilib, hayotning ijtimoiy shartsharoitlarining 
bevosita ta’siri ostida shaxsga aylanadi.
G‘arbiy Yevropaning eng muhim nufuzli nazariyalaridan biri —
bu rollar nazariyasidir. 
Ushbu nazariyaning mohiyatiga binoan jamiyat o‘zining har bir a’zosiga status 
(haqhuquq) deb 
nomlangan xattiharakat (xulq)ning barqaror usullari majmuasini taklif qiladi. Inson ijtimoiy 
muhitda bajarishi shart bo‘lgan maxsus rollari shaxsning xulq
-
atvor xususiyatida, o‘zgalar bilan 
munosabat, muloqot o‘rnatishida sezilarli iz qoldir
adi. 
AQShda keng tarqalgan nazariyalardan yana bittasi 
—
bu individual tajriba va bilimlarni 
egallash (mustaqil o‘zlashtirish) nazariyasidir. Mazkur nazariyaga binoan shaxsning hayoti va 
uning voqelikka nisbatan munosabati ko‘pincha ko‘nikmalarni egallash 
va bilimlarni 
o‘zlashtirishning samarasi qo‘zg‘atuvchini uzluksiz ravishda mustahkamlanib borishning 
mahsulidir. (E.Torndayk, B.Skinner va hokazo). 
K.Levin tomonidan tavsiya qilingan «fazoviy zarurat maydoni» nazariyasi psixologiya fani 
uchun (o‘z davrida)
muhim ahamiyat kasb etadi. K.Levinning nazariyasiga ko‘ra individningxulqi 
(xattiharakati) psixologik kuch vazifasini o‘tovchi ishtiyoq (intilish), maqsad (niyat)lar bilan 
boshqarilib turiladi va ular fazoviy zarurat maydonining ko‘lami va tayanch nuqtasi
ga 
yo‘naltirilgan bo‘ladi.
Yuqorida taxdil qilingan (sharxdangan) har bir nazariya shaxsning ijtimoiy xulqi 
(xattiharakati)ni o‘zgalar uchun yopiqyoki mahDUD muhit xususiyatlaridan kelib chiqqan 
holdatushuntiradi, bu o‘rinda odam xoxdaydimi yoki yo‘qmi bundan qat’i nazar mazkur sharoitga 
moslashmog‘i (ko‘nikmog‘i) zarur, degan aqidaga amal qilinadi.
Bizningcha, barcha nazariyalarda inson hayotining ijtimoiytarixiy vaziyatlari va ob’ektiv 
shartsharoitlari mutlaqo e’tiborga olinmaganga o‘xshaydi. 
Psixologiyada psixogenetik yondashish 
ham mavjud bo‘lib, u biogenetik, sotsiogenetik omillarning qimmatini kamsitmaydi, balki psixik 
jarayonlar taraqqiyotining birinchi darajali ahamiyatga ega deb hisoblaydi. Ushbu yondashishning 
uchta mustaqil yo‘nalishga ajratib tahlil qilish mumkin, chunki ularning har biri o‘z mohiyati, 
mahsuli va jarayon sifatida kechishi bilan o‘zaro tafovutlanadi.
Psixikaning irrasional (aqliy bilish jarayonlaridan tashqari) tarkibiy qismlari bo‘lmish 
emotsiya, mayl va shu kabilar yordamida shaxs xulqini tahlil qiluvchi nazariya psixodinamika 
deyiladi. Mazkur nazariyaning yirik namoyandalaridan biri 
—
bu amerikalik psixolog 
E.Eriksondir. U shaxs rivojini 8 ta davrga ajratadi va ularning har qaysisi o‘ziga xos betakror 
xususiyatga egadir. 

a) 
shax
siy «Men»ni kashf qilish;
b) 
refleksiyaning o‘sishi;
v) 
o‘zining individualligini anglash (tushunish) va shaxsiy xususiyatlarini e’tirof 
qilish; 
g) 
hayotiy ezgu rejalarining paydo bo‘lishi;
d) 
o‘z shaxsiy turmushini anglagan holda qurish ustanovkasi vahoka
zo. Uning 
fikricha, 14
—
17 yoshlarda vujudga keladigan inqirozning mohiyati ularga kattalarning bolalarcha 
munosabatidan qutulish tuyg‘usini tug‘ilishidan iboratdir. 1721 yoshlarning yana bir xususiyati —
o‘zining tengqurlari va jamoatchilik qurshovidan «uzilish inqirozi» va tanholik tuyg‘usining paydo 
bo‘lishidir. Bu holatnitarixiy shartlanganlik shartsharoitlar va omillar vujudga keltiradi.
E.Shpranger, K.Byuler, A.Maslou va boshqalar personologik nazariyaning yirik 
namoyandalari bo‘lib hisoblanadilar.
Kog
nitivistik yo‘nalishning asoschilari qatoriga J.Piaje, Dj. Kelli va boshqalarni kiritish 
mumkin. 
J.Piaje intellekt nazariyasi ikkita muhim jihatga ajratilgan bo‘lib, u intellekt funksiyalari va 
intellektning davrlari ta’limotini o‘z ichiga qamrab oladi. 
Intellektning asosiy funksiyalari qatoriga 
uyushqoqlik (tartiblilik) va adaptatsiya (moslashish, ko‘nikish)dan iborat bo‘lib, intellektning 
funksional invariantligi deb yuritiladi. 
Muallif shaxsda intellekt rivojlanishining quyidagi bosqichlarga ajratadi: 
sensomotor intellekti (tug‘ilishdan to 2 yoshgacha);
operatsiyalardan ilgarigi tafakkur davri (2 yoshdan to 7 yoshgacha); 
konkret operatsiyalar davri (7
—
8 yoshdan 11 
—
12 yoshgacha); 
formal (rasmiy) operatsiyalar davri. 
J.Piajening g‘oyalarini davom ettirg
an psixologlarning bir guruhini kognitivgenetik 
nazariyaga biriktirish mumkin. Bu yo‘nalishning namoyandalari qatoriga L.Kolberg, D.Bromley, 
Dj.Birrer, A.Vallon, G.Grimm va boshqalar kiradi. 
Fransuz psixologi A.Vallon nuqgai nazaricha, shaxsning rivojlanishi quyidagi bosqichlarga 
ajratiladi:
homilaning ona qornidagi davri; 
impulsiv harakat davri 
—
tug‘ilgandan to 6 oylikgacha;
emotsional (histuyg‘u) davri 6 oylikdan to 1 yoshgacha;
sensomotor (idrok bilan harakatning uyg‘unlashuvi) davri 1 yoshdan to 3 y
oshgacha; 
personalizm (shaxsga aylanish) davri 3 yoshdan to 5 yoshgacha; 
farqpash davri 6 yoshdan to 11 yoshgacha; 
7) 
jinsiy yetilish va o‘spirinlik davri —
12 yoshdan to 18 yoshgacha.Yana bir 
fransiyalik yirik psixolog Zazzo o‘z vatanidagi ta’lim
va tarbiya tizimining tamoyillaridan kelib chiqqan holda, mazkur muammoga boshqacharoq 
yondashib va uni o‘ziga xos talqin qilib, insonning ulg‘ayib borishini quyidagi bosqichlarga 
ajratishni tavsiya qiladi: 
Birinchi bosqich - 
bolaning tug‘ilganidan 3 yoshiga
cha. 
Ikkinchi bosqich - 3 yoshidan 6 yoshigacha. 
Uchinchi bosqich - 6 yoshidan 9 yoshigacha. 
To‘rtinchi bosqich
- 9 yoshidan 12 yoshigacha. 
Beshinchi bosqich - 12 yoshidan to 15 yoshigacha. 
Oltinchi bosqich - 15 yoshidan 18 yoshigacha. 
Sxemadan ko‘rinib 
turibdiki, R.Zazzo shaxs rivojlanishining bosqichlariga individuallik 
sifatida tarkib topish, takomillashish nazariyasidan kelib chiqib yondashgani shaxs shakllanishi 
pallasining yuqori nuqtasi, ya’ni ijtimoiylashuvi bilan cheklanishga olib kelgan. Shuning
uchun 
uning ta’limoti insonning ontogenezda takomillashuvi, o‘zgarishi, rivojlanishi xususiyatlari va 
qonuniyatlari to‘g‘risida mulohaza yuritish imkonini bermaydi.
G.Grimm shaxs rivojlanishi quyidagi bosqichlardan iborat ekanligini tavsiya qiladi: 
chaqaloqlik 
—
tug‘ilganidan to 10 kungacha;

go‘daklik —
10 kunlikdan to 1 yoshigacha; 
ilk bolalik 
—
1 yoshdan to 2 yeshigacha; 
birinchi bolalik davri 3 yoshdan to 7 yoshigacha; 
ikkinchi bolalik davri 
—
8 yoshdan to 12 yoshigacha; 
o‘smirlik davri 13 yoshdan to 16 yoshigacha o‘g‘il bolalar, 12 yoshdan 15 yoshigacha qizlar;
o‘spirinlik davri —
17 yoshdan to 21 yoshgacha yigitlar, 16 yoshdan20 
yoshgacha 
qizlar (bokiralar); 
etuklik davri: birinchi bosqich 
—
22 yoshdan 35 yoshgacha erkaklar, 
21 
yoshdan 35 yoshgacha ayollar, ikkinchi bosqich 
—
36 yoshdan 60 yoshgacha 
erkaklar, 36 yoshdan 55 yoshgacha ayollar; 
keksayish (yoshi qaytgan davr) 
—
61 yoshdan to 75 yoshgacha erkak 
lar, 55 yoshdan to 75 yoshgacha ayollar; 
qarilik davri 76 yoshdan to 90 yoshigacha (jinsiy tafovut 
yo‘q);
uzoq 
umr 
ko‘ruvchilar 
91 
yoshdan 
boshlab 
to 
cheksizlikkacha.
Dj.Birron shaxs rivojlanishini quyidagicha tasavvur etadi: 
go‘daklik —
tug‘ilgandan to 2 yoshgacha;
maktaboldi davr 
—
2 yoshdan to 5 yoshgacha; 
bolalik davri 
—
5 yoshdan to 12 yoshgacha; 
o‘spirinlik davri 12 yoshdan to 17 yoshgacha;
ilk yetuklik davri 
—
17 yoshdan to 20 yoshgacha; 
yetuklik davri 
—
20 yoshdan to 50 yoshgacha; 
yetuklik davrining oxiri 
—
50 yoshdan to 75 yoshgacha; 
qarilik davri 76 yoshdan boshlab. 
D.Bromleyning tasni
fi boshqalarnikiga mutlaqo o‘xshamaydi, chunki unda shaxsning 
rivojlanishi muayyan davrlarga va bosqichlarga ajratilgan: birinchi davr 
—
ona qornidagi 
muddatni o‘z ichiga qamrab oladi (zigotaembrionhomilatug‘ilish), ikkinchi davr (bolalik): a) 
go‘daklik tug‘ilgandan to 18 oylikkacha, b) maktabgacha bosqichdan oldingi 19 oylikdan to 5 
yoshgacha, v) maktab bolalik 
—
5 yoshdan 11 
—
13 yoshgacha, uchinchi davr (o‘spirinlik) —
1) 
ilk o‘spirinlik —
11 yoshdan to 15 yoshgacha, 2) o‘spirsnlik —
15 yoshdan to 21 yoshgacha, 
to‘rtinchi davr (yetuklik) —
1) ilk yetuklik davri 
—
21 yoshdan to 25 yoshgacha, 2) o‘rta yetuklik 
davri 
—
25 yoshdan to 40 yoshgacha, 3) yetuklikning so‘nggi bosqichi —
40 yoshdan to 55 
yoshgacha, beshinchi davr (qarilik) 
—
1) istefo bosqichi 
—
55 yoshdan to 65 yoshgacha, 2) qarilik 
bosqichi 
—
65 yoshdan to 75 yoshgacha, 3) eng keksalik davri 
—
76 yoshdan to cheksizlikkacha. 
Shunday qilib, biz chet el psixologiyasida shaxs rivojlanishining yo‘nalishlari va 
nazariyalarini qisqacha sharxlab o‘tdik.
Qilingan tahlillardan ko‘rinib turibdiki, Yevropa 
mamlakatlari va AQSh psixologlari orasida bu sohada bitta umumiy nazariya hali ishlab 
chiqilmagan. Buning bosh sababi shaxsning tuzilishi, uni shakllanish qonuniyatlari, uning 
kamolotida ob’ektiv va sub’ektiv ta’sirlarning roli, mikro va makromuhitning ta’siri, 
rivojlanishning tayanch manbalari bo‘yicha umumiylikning yo‘kligi, aniqmetodologiyaga va ilmiy 
platformaga asoslanmaganlikdir. 

Download 1,35 Mb.