108
Qalam (karandash – turkcha karadas – “qora tosh“ so‘zidan olingan) 1775-
yil franso‘z Nikolya Jak konte tomonidan ixtiro qilingan. Grafit (karbonning bir
turi), ya’ni qalamning qora bo‘yog’i avvallari temir naychaning ichida solinar
edi. Boshida tillo naychadan foydalanganlar. Bu qalam turi yozish uchun emas,
balki shon – shavkat uchun olib yurilar edi.
Markaziy Osiyoda xat siyohda qalam (qamish qalam, savag’ich qalam)
bilan yozilgan. XIX asrning ikkinchi yarmidan ruchka bilan yozish rasm bo‘la
boshlagan. Shu davrda o‘zbek tilida “
Po‘lod qalam” atamasi paydo bo‘lib,
hozirgi qalam esa
qarindoshqalam (
karandash-qalam) deb yuritilgan. Bizning
davrimizda yozuvda avtoruchka, sharikli ruchka, qalam, yozuv mashinkasi va
kompyuterdan foydalanilmoqda. Yozuvning bu kabi vositalaridan harflar bosim
bilan yozilmaydi. Shuning uchun ham har bir harfni aniq, toza, chiroyli, ayni
vaqtda, tez yozish talab qilinadi.
Hozirgi kunda avtoruchkalar xilma-xil bo‘lib, ularning hammasi ham
boshlang’ich sinf o‘quvchilariga mos kelmaydi. Boshlang’ich sinf o‘quvchilari
uchun tavsiya etiladigan sharikli avtoruchkalarning yo‘g’onligi bolalarning qo‘l
barmoqlariga mos bo‘lishi kerak. Tavsiya etiladigan sharikli avtoruchkalarning
uzunligi 130 mm ga, yo‘g’onligi esa 8 mmdan oshmasligi lozim (6-rasm).