| Janusz:
Albo, że w ogóle jej nie wykonuje. Chociaż z drugiej strony można to potraktować jako część rehabilitacji społecznej.
Sylwek:
A i owszem, dlatego pisałem kiedyś, że lepiej podnieść renty niż fikcyjnie zatrudniać ludzi, bo większość z nich i tak siedzi w domach, czyli rehabilitacja społeczna jest zerowa, a na pewno to rozwiązanie byłoby tańsze. Najlepszy przykład, że się sprawdza na Zachodzie. Zawsze rozmawiam z osobami, które mają tam kontakty z niewidomymi i okazuje się, że mało kto pracuje, a jak już pracuje to najczęściej w takich firmach jak nasza Szansa. Ludzie wybitni nawet bez refundacji dadzą sobie radę. Na pewno świadomość faktu, że zostali wybrani ze względu na ich umiejętności, a nie ulgi z tytułu ich zatrudnienia, będzie dla nich lepszą gratyfikacją.
Adam:
Należałoby przy tym założyć, że u rządzących (bez względu na etykietkę) jest jakakolwiek dobra wola i chęć dobrego zorganizowania państwa. A takiego założenia zrobić nie sposób, bo to nie jest prawda.
I w tym momencie wszystkie rozważania można o kant globusa roztrzaskać.
Ania:
Przyznam się, i to bez bicia, że moja praca to fikcja:-) A w ramach rehabilitacji społecznej wykonuję całkiem inną pracę, coś co lubię i co mnie satysfakcjonuje, uwzględniając moją sytuację.
Z drugiej strony możliwości na rynku pracy jakie są, większość wie. Oczywiście, szczęściarzem jest ten, który spełnia się w pracy, rozwija się, pogłębiając swoją wiedzę i możliwości. Nie oszukujmy się, wcale nie tak łatwo znaleźć pracę, a tym bardziej taką, która w pełni by nas zadowoliła. Nie wątpię, że są jednostki, które zwyczajnie nie chcą podjąć żadnej pracy. Nie tyczy to tylko osób z niepełnosprawnością, ale i w pełni sprawnych. Kto tak naprawdę nie chce pracować, to do każdej pracy będzie miał zastrzeżenia, w każdej będzie mu trudno:)
Cyprian:
Bardzo dużo fikcyjnych stanowisk pracy ze statusem ZPChr jest w obszarze systemu pracy zdalnej - telepracy.
W styczniu 2013 r. ZPChr nadal będą pobierać najwyższą, czyli stuprocentową dopłatę do pracy pracownika z SOD PFRON.
Rafał:
Dane pesymistyczne, a z drugiej strony, gdy patrzę na dziewczyny, które przewinęły się przez pracownię na Uniwersytecie Gdańskim, to one wszystkie pracują. Tak od ręki nie potrafiłbym wskazać znajomego niewidomego, który nie pracuje.
Ciekawe, czy są badania, o ile wykształcenie sprzyja zatrudnieniu w przypadku niewidomych.
|
