paydo bo'lgach, tanqidchilar ularni «bem a’nilik-absurd» deb
g ‘ovg‘o ko'tardilar. C hindan-da, ularda
inson qilmishlari m ashara
ostiga olingan, inson aqli to ‘m toq, betayin, g 'irt m a’nisizlik na-
m unasi tarzida tasvir etilgan edi. Lekin teatrdagi bu yo‘nalish
davom etaverdi. «Absurd teatri» deb nom olgan bu teatrning
asoschilaridan Ionesko 1970-yili Fransiya san’at
Akademiyasi
a ’zosiga aylanadi, Bekket 1969-yili N obel
m ukofoti bilan taqdirla-
nadi.
«Absurd teatri* endilikda o ‘z um rini o ‘tab b o ig a n , lekin o ‘sha
davrda voqelikka
yangicha yondashuvlari, g'aroyib usullar bilan in-
sonni m a ’naviy komillikka d a ’vat etuvchi san’at yo‘nalishi
sifatida
maydonga chiqqan edi. O datdagi teatr va dramaturgiyaga zid
o'laroq insonning bunyodkorlik salohiyatini ko‘rsatish
bu teatr
uchun butkul yot edi. Bekket, Ionesko qahram onlari nainki kuch-
g‘ayratdan, hatto, fikrlash layoqatidan ham m ahrum kimsalar tar
zida ko‘rinadilar.
Semyuel Bekket
(1906—1989) millatiga ko‘ra irland, o 'z
rom an
va pyesalarini fransuz va ingliz tillarida yozgan. Uning «Godoni kut-
ish» (1952) degan eng m ashhur pyesalaridan birida Vladimir va Es-
tragon o ‘z xojasi G odoni kuta-kuta butun voqea davomida o ‘z tayin-
sizligini nam oyon etadi. Asarning ikkinchi
pardasida bu ikki ishtirok-
chi yana o ‘sha kutish manzilida ko‘rinadilar. Kuta-kuta zerikkan Es-
tragon: «Ketaylik», deydi. Vladimir — «ketaolmaymiz», Estragon —
«nega», Vladimir — «Godoni kutyapmiz*, Estragon — «ha-ya,
to'g'ri», deydi. G odo sahnada paydo bo'lmaydi. Kutishning o ‘zi
bem a’nilik ekani bu kimsalami bezovta qilmaydi.
