Jismning yoritilgan yuzasidan soyadagi yuzasini ajratish va uni
rasmda tasvirlash faqatgina ton orqali amalga oshirilishi mumkin.
Rasmdagi ton, bu — har xil bosimda tushirilgan axromatik rang
(kulrang), u tarkibiy yuzalarning yorqinligini ifodalash uchun
ishlatiladi.
Tabiatda kuzatiladigan ton munosabatlarini mutlaq aniqlikda
rasmga o‘tkazish mumkin emas. Chunki, rassomchilik materiallari
(qog‘oz, qalam, ko‘mir va h.k.) soyaning eng to ‘q, masalan,
baxmalga o‘xshash qismini yoki yaraqlab turgan jilvani borligicha
tasvirlash imkonini bermaydi. Bunga intilish ham kerak emas.
Realistik rasmlarda tasviming tabiatga proporsional alohida qismlari
tuslarining xilma-xilligiga e’tibor berish muhim hisoblanadi. Shu
yo‘sinda har bir rasm o‘zining tus masshtabiga ega bo‘ladi (eng
och tusdan — qog‘oz yuzasi, eng to ‘q tusgacha — qalam). Rasm-
lardagi boshqa barcha oraliq nuqtadagi yorug‘lik tuslari, nimsoya,
shaxsiy soya va tushuvchi soya, jismning shaxsiy soyasi bilan
sohshtiriladi. Agar rasmdagi barcha soya joylashuvlari, uning tusidan
qat’iy nazar, to ‘g‘ri deb topilsa, u orqali tabiiy jismni ko‘rishimiz
va jism qanday materialdan tayyorlanganligi haqida tasawurga ega
bolishimiz mumkin.
To‘g‘ri tanlangan tus munosabatlari rasmdagi jism tasviriga
tabiiylik va haqqoniylik baxsh etadi. Bitta rangda ishlangan suratlar
g‘oyibona tarzda, nafaqat, jism shakli va yoritilgan yuzalarining
farqini, balki jism materiali, fakturasi xususiyatini ham (turli
uslublar yordamda) tasvirlash imkonini yaratadi: oyna yoki metall-
ning yaltiroq yuzasi, gipsning xira yuzasi, tana terisi, matolaming
mayinligini va h.k. ochib beradi.